Geestelyke brieven

XXXIV. Brief.
Ernstige aanmoediging.

Eeuwig heil van den Heere.

Beminde Vriend en Broeder,

U L. schryvens is ons wel geworden, reeds eenige tyd geleeden, en uit den uwen verstaan, U L. vergenoegzaamheid, en gevoeligheid ten opzicht van het eeuwige, 't welk ons lief is, alzo wy ons verblyden als het u wel gaat na ziel en lichaam, gelyk wy dan wensen, en ook achten dat U L. dezen weg van kruis en verdrukking, meer scheidende en aftrekkende is, van de idele vergankelyke onwaardige wereld met haar dingen, om beter gekeert te zyn, met het oog des gemoeds, tot dat allergrootste voorwerp van eeuwig heil, tot het welke het leven des

[p. 89]

menschen geroepen word, niet zynde onder het getal der schepselen, die maar gewortelt staan in de tydelyke natuur, en alzo niet en behoorde genoegt te zyn met dit dierlyke leven, de Allerhoogsten dan die het waardige voorwerp der vroomen is, die ons geschapen heeft, hoopen wy zal ons verder geleiden, door dit aardse dal, om niet achter te blyven, maar eindeling gevonden te worden in dat zo zeer gelukzalig huis, des eeuwigen Vaderlands, op dat wy aldaar zyn in een liefelyke t'zaamen-wooning, kinderlyk by zo een lieffelyken Vader als God is, ons vermeidende in alle zyne hemelse Paradyse wonderen, van welke wy hier in het uitterlyke wezen een schets zien, onbezorgt voor eindeloos met vol bezit en goedertierentheid overgooten, aan de fontein, en oorspronkelyke wel-bron, van alle de uitstroomende beekjes, die in deze wereld doorvloeijen, vermengd met het stof en zand der aardse onvolmaaktheden, immers zal de weg der vreemdelingschap, door het land dezes tegenwoordigen levens haast ten einde zyn, hoe schoon en overschoon is het dan te hoopen, op een gelukkige verwisseling, welke waardig is, om ons herte geduurig tot zich te strekken, op dat onze zinnen, gedachten, en 't betrachten daar op speele, van den eenen dag tot den anderen, en wy alzo mogen ploegen en zaaijen, een akker, en een zaad, dat in den oogst niet leedig op den dorsvloer bevonden word, maar weezen mag een heilzaame vrucht ter eeuwiger welvaard, want

[p. 90]

wat vruchten zal den wereld-dienst voortbrengen, aan zyn bearbeiders. Dewyl de goedertierenheid des Heeren ons dan geleid heeft, op het rechte spoor, dat wy van dien verheven weg, de doolwegen van het jammerdal overzien, zo laat ons langs de zelve voortgaan, waar toe ons te zaamen bystaa de Heere, de Liefhebber der menschen, onzen eeuwigen oorsprong, en onze waardige Vriend, die ons van uit deze vreemdelingschap zo vriendelyk genoodigt heeft te zynen huize, op dat wy komen en ontfangen zyne liefdaadigheid, zonder ooit te vreezen voor den afgeloopen tyd ter weder uitgang, van zo aangenaame en volmaakte Herberge, of liever wooninge van oneindig bezit, welks waardigheid, ons goede moed doe hebben op den weg.

Wy wensen U L. dan verder, de toekeeringe tot het hoogste goed, hoopende dat het tegenwoordig ook wel zal gaan. Hier mede vaart wel in de genade des Heeren, de zelve zy u tot een stut en steun, en zegene U L. met zynen geest, tot het hertelyk aanhangen Gods, zyt dan met U L. huis gegroet.

U L. Vriend en Broeder.