Geestelyke brieven

[p. 46]

XVI. Brief.
Van Vriendschap en Troost.

Emanuël.

Zeer Lieve Beminde Vriend en Broeder,

Na dat wy door Gods genade, alhier gelukkig overgekomen, en op onze stel geraakt zyn, zo vond ik my geneegen, om U L. door een klein briefje te begroeten, nevens wensinge van alles goeds, en de inwerkende genade Gods tot de wedergeboorte, op dat wy aangenaam van gedaante worden voor de liefhebber der ziele, die ons zo vriendelyk trekt en noodigt, om te worden erfgenooten van een eeuwig Koningryk, welks gewigt wy hoopen dat in de schaale des gemoeds, hoe langer hoe zwaarder weegen zal, om over te haalen de idelheid en vergankelyke nietigheid, der zichtbaare dingen dezes levens, in de uitwendige wereld, op dat wy vuurig worden, in 't betrachten van de schat die geen dief steelt, noch roest noch mot verderft, noch door geen dood van de ziele word afgesneeden, maar aan en in welke wy ons eeuwig zullen verblyden, lieve Broeder, laat ons maar getroost voort wandelen, op onze Pelgrimagie, en ons houden als zulke die in deze wereld niet t'huis zyn, wy hoopen ons noch eens zo hoog te verheugen in 't Zalige Vaderland: weg wereld, en wereld-

[p. 47]

se dingen, gy kond ons niet zalig maaken, wy willen God onze lieve Vader aanhangen, als kinderen, want met hem hoopen wy ons eeuwig te verheugen, hy heeft ons lief, en zoekt ons eeuwig heil, waarom zouden wy ons niet laaten vinden, wy willen ons in zyn heilig herte verbergen, voor 't eeuwige onweder, op dat het voor ons voorby bruise. O God! wat een veilige schuil-plaats zyt gy voor de arme ziele, die zo deerelyk vervolgt word, van veele vyanden, immers zet gy de deuren wyd open, en noodigd ze alle tot u, gy wilt niet dat 'er iemant verlooren gaat, waarom zouden wy ons dan laaten ophouden, tot dat den avond valt. De geest des Heeren blaast het glimmende vonkje in onze ziele hoe langer hoe meerder op, op dat wy brandende worden in de liefde Gods, treed maar voort, lieve Broeder, langs het pad van geduld, en overwinninge tegens vlees en bloed, het zal ons aan het einde zo kostelyk wel gevallen, dat wy den weg Christus hebben in geslagen. Eens leeven wy maar, en in dat eeuwige leven willen wy den buit des eeuwigen levens niet verzuimen. God opent ons de oogen, zo willen wy ook niet willens blind zyn, maar voor ons heenen zien, wat weg ons tot een eeuwige welvaart brengt, verzorgt zich den aardsen mensch, wy willen ons ook voor lange, ja voor eeuwig bezorgen, want de Vader bied ons de gelegentheid aan. Gelooft zy God, voor alle genade, zyn kracht en liefde zy ryke-

[p. 48]

lyk in ons alle, ondertussen zien wy U L. eens te gemoed, en hoopen U L. met blydschap te ontfangen, in onze nieuwe wooning, die God gelieve te zegenen, na zyn heilig welbehaagen. Zyt met uw gantse huis, de Heere in zyn liefde en genade bevolen, terwyl wy U L. vriendelyk groeten.

U L. Lang bekende, toegenege Vriend en Broeder.