Gedichten

[p. 106]

Avondindruk.

Zij had zoolang aan 't strand gewandeld

En keerde met den avondstond:

Daar lag een schaduw in hare oogen,

Een trek van treurnis om haar mond.

Was 't de eenzaamheid der lange stranden,

Of de eeuw'ge golf die schuimend brak,

De grauwe lucht, de vallende avond,

Die treurig tot haar herte sprak?

Herinring aan verloren vrienden,

Een nagevoel van vroeger wee,

En de onbestendigheid van 't leven

Bij 't zicht der eindelooze zee?....