Zangen van Bilitis

[p. 183]

Berouw^*

Eerst heb ik niet geantwoord, schaamte voelde ik op mijn
wangen en de kloppingen van mijn hart deden mijn borsten
pijn.

Toen heb ik mij verzet. Ik zei: ‘Nee. Nee.’ En draaiend
wendde ik mijn hoofd af en de kus drong niet door tot mijn
lippen, noch de liefde tussen mijn gesloten knieën.

Daarop vroeg hij vergeving en beschuldigde zichzelf. Toen
ging hij weg... Nu ben ik geheel alleen. Ik zie de lege
plaats, de aarde omgewoeld door onze lichamen.

O! Wat zou ik nu wèl graag willen! Wanneer hij hier was
wat zou ik dan ‘ja’ zeggen! En op mijn lippen bijt ik en ik
knijp mijn vrouwelijkheid haast eigenhandig fijn.

* Zie ook pagina 52.