Zangen van Bilitis

[p. 150]

Het graf van een jonge courtisane

Hier rust het tere lijf van Lyde, duifje, de vrolijkste van alle
courtisanes, die meer dan alle andere hield van orgieën, van
wapperende haren, zachte dansen en hyacinten tunica's.

Meer dan elk ander minde zij het langzaam zoenspel van
de tong, het strelen van de wang, de spelletjes waar slechts
de lamp bij toe mag kijken, de liefde die de leden breekt. En
nu is zij een kleine schim.

Maar voor men haar neervlijde in het graf heeft men heur
haar schitterend gekapt en haar op rozen neergelegd; en
zelfs de steen die haar nu dekt is door en door doortrokken
van oliën en geuren.

Gewijde aarde, voedster van ons allen, ontvang de arme
dode teder en laat haar slapen in je armen, Moeder! En maak
dat rond haar grafzuil geen brandnetels of doornen groeien
maar de tedere witte viooltjes.