Zangen van Bilitis

[p. 144]

De jongleuse

Toen 't eerste morgenlicht zich mengde met het afgezwakte
schijnsel van de toortsen, liet ik een vaardig en verdorven
fluitspeelstertje de orgie binnentreden. Ze rilde een beetje,
want ze had het koud.

Prijs haar, het kleine meisje met de blauwe oogleden, de
korte haren en de toegespitste borsten, slechts in haar
gordeltje gekleed, waar gele linten en de stengeltjes van
zwarte irissen bij neerhingen.

Prijs haar! want zij was handig en liet lastige kunstjes zien.
Met hoepeltjes jongleerde zij zonder iets in 't vertrek te
breken en zij sloop als een sprinkhaan door de ruimte.

En nu en dan sloeg zij een salto, soms op haar handen en
soms op haar voeten. Ofwel boog zij zich met haar benen in
de lucht, haar knieën uit elkaar, achterstevoren en raakte
daar de grond aan, luidkeels lachend.