Zangen van Bilitis

[p. 117]

De zee van Cyprus

Vooraan op de allerhoogste kaap ben ik gaan liggen. De zee
was donker als een veld viooltjes. De melkweg vloeide uit
de grote, goddelijke borst.

Duizend Bacchantes sliepen rond mij tussen de vertrapte
bloemen. De lange grassen mengden zich met vrouwenharen.
Toen werd de zon geboren in het oostelijk water.

Het waren deze zelfde golven en deze zelfde kust, die op een
dag het blanke lijf van Aphrodite zagen verschijnen...
Opeens bedekte ik mijn ogen met mijn handen.

Want op het water had ik duizenden lipjes van licht zien
trillen: het rein liefdesorgaan, ofwel de glimlach van
Kupris Philommeïdes.