Zangen van Bilitis

[p. 118]

De priesteressen van Astarte

De priesteressen van Astarte gaan in liefde bij de opkomst
van de maan; daarna staan zij weer op en baden zij zich in
een wijd bassin met zilveren randen.

Met hun gekromde vingers kammen zij hun haren, hun
purpergeverfde handen in hun zwarte krullen zijn gelijk
takken koraal in een donkere en vloeiende zee.

Nooit epileren zij zich, daar de driehoek der godin hun
onderbuik bestempelt tot een tempel; maar met het fijn
penseel verven zij zich en zeer diepgaand brengen zij
reukwerk aan.

De priesteressen van Astarte gaan in liefde bij het ondergaan
der maan, daarna gaan zij, in een getapisseerd vertrek waar
hoog een gouden lamp brandt, op goed geluk neerliggen om
te slapen.