Zangen van Bilitis

[p. 108]

Voor Gyrinno

Meen niet dat ik je heb bemind. Ik heb je opgegeten als een
rijpe vijg, ik heb je uitgedronken als een brandewijn, ik heb
je om mij heen gedragen als een mensenhuiden gordel.

Ik heb me met je lijf vermaakt, omdat je korte haren hebt en
borsten puntig op je mager lijf, en donkere tepels als twee
kleine dadels.

Zoals je water nodig hebt en fruit is ook een vrouw
onmisbaar, maar nu al weet ik je naam niet meer, jij die mij
door m'n armen gleed als schaduw van een andere
aanbedene.

Tussen jouw vlees en 't mijne werd ik bezeten door een
vurige droom. Ik drukte je op me als een pleister op de
wonde en ik schreeuwde: Mnasidika! Mnasidika! Mnasidika!