Zangen van Bilitis

[p. 106]

De poging

Je was jaloers op ons, Gyrinno, veel te vurig meisje. Wat al
boeketten heb je opgehangen aan de klopper van ons huis!
Je stond op ons te wachten in het steegje en je liep ons
achterna op straat.

Nu ben je dan waar je zo graag wou zijn. Je ligt op de
geliefde plaats, je hoofd op 't kussen waaromheen de geur
van 'n andere vrouw nog zweeft. Jij bent wel groter dan zij
was. Je lichaam is heel anders, dat verbijstert me.

Kijk: eindelijk ben ik gezwicht. Ja, dit ben ik. Je kunt nu
spelen met mijn borsten, strelen langs mijn buik, mijn knieën
openen. Mijn hele lichaam heeft zich uitgeleverd aan jouw
onvermoeibare lippen. - Helaas!

Oh! Gyrinno! Met onze hartstocht breken ook mijn tranen
los! Droog ze toch met je haren weg, maar kus ze niet,
m'n liefje; en klem mij nog dichter tegen je aan om mijn
beven te overmeesteren.