Zangen van Bilitis

(1969)–Pierre Louÿs– rechtenstatus



[pagina 105]
Brief Dit is onmogelijk, onmogelijk. Ik smeek je op mijn knieën met mijn tranen, alle tranen die ik heb geweend op deze vreselijke brief, verzaak mij niet op deze wijze. Besef je wel hoe gruwelijk het is jou voor de tweede maal voor altijd te verliezen, na het onmetelijk geluk gehoopt te hebben jou terug te winnen! Ach! mijn albeminde, voel je dan niet in welke mate ik jou bemin! Hoor mij toch aan: sta toe dat ik je één keer nog ontmoet. Wil je dan morgen bij zonsondergang mij wachten voor je deur? Morgen, of overmorgen. Dan kom ik jou daar halen. Weiger me dit niet. Misschien is het de laatste keer, het zij zo, maar toch nog die keer, toch nog die keer! Ik smeek het je, schreeuw het je toe, besef dat van jouw antwoord heel mijn verder leven afhangt.