Zangen van Bilitis

[p. 104]

De eenzaamheid

Voor wie zou ik nu nog mijn lippen verven? Voor wie zou ik
nog mijn nagels glanzen? Voor wie zou ik nog mijn haren
parfumeren?

Voor wie mijn borsten nog met rood gepoederd, als ze haar
toch niet meer kunnen lokken? Voor wie mijn armen
nog in melk gebaad, als ze haar toch niet meer kunnen
omstrengelen?

Hoe zou ik kunnen slapen? Hoe zou ik me te bed kunnen
begeven? Vanavond heeft mijn hand, in heel mijn bed, haar
warme handje niet gevonden.

Ik durf niet meer naar huis te gaan, naar die verschrikkelijk
lege kamer. Ik durf de deur niet meer te openen. Mijn ogen
zelfs durf ik niet meer te openen.