Zangen van Bilitis

[p. 96]

Het voorwerp

‘Gegroet, Bilitis, Mnasidika, gegroet - Ga zitten. En hoe is
het met je man? - Uitstekend, maar vertel hem nooit dat
jullie mij gesproken hebben. Hij maakt me af als hij te weten
komt dat ik hier was. - Wees maar niet bang.

- Dus dit is jullie kamer? En dat is jullie bed? Neem me niet
kwalijk, maar ik ben nieuwsgierig. - Jij kent toch wèl het bed
van Myrrhine... Een beetje maar. - Men zegt dat ze heel
aardig is. - Ja, en wellustig, o mijn lieve! Maar laten we
daarover zwijgen.

- Wat is er van je dienst? - Ik wil iets lenen... - Wat dan?
- Ik durf het voorwerp niet te noemen. - Wij hebben zoiets
niet... Echt niet? - Mnasidika is maagd. - Maar waar kan ik
het kopen? - Bij Drakon, onze zadelmaker.

- Vertel me ook eens waar jij je borduurselgarens koopt. Het
mijne breekt al als je er naar kijkt. - Ik spin het mijne zelf,
maar Naïs levert heel goed garen. - Hoe duur? - Voor drie
obolen. - Dat is duur. En 't voorwerp? - Twee drachmen. -
Tot ziens.’