Zangen van Bilitis

[p. 97]

Avond bij het haardvuur

De winter is heel streng, Mnasidika. Buiten ons bed is alles
koud. Sta desondanks maar op, kom met me mee, want ik
heb een groot vuur ontstoken van dode stronken en gehakte
houtjes.

Gehurkt gaan wij ons daarbij warmen: naakt, onze haren op
de rug en uit dezelfde beker drinken wij er melk en eten
daarbij honingkoeken.

Wat loeien alle vlammen vrolijk! Zit je er niet wat te dicht
bij? Je huid begint al rood te worden. Laat mij hem kussen,
overal waar 't vuur hem vurig heeft gemaakt.

Tussen de schroeiend-hete blokken zal ik het ijzer wannen
om je hier te kappen. En met dove kolen schrijf ik je naam
op deze muur.