Zangen van Bilitis

[p. 85]

De slaapster

Zij slaapt in haar verwarde haren, haar handen in haar nek
tesaamgevouwen. Droomt ze? Haar mond is iets geopend en
zij ademt zacht en kalm.

Met een klein vleugje zwanedons veeg ik, maar zonder haar
te wekken, de transpiratie van haar armen en van haar wang
de koorts. Geloken zijn haar oogleden twee blauwe bloemen.

Heel zacht ga ik nu opstaan; ik ga water putten, de koe
melken, vuur vragen bij de buren. Ik wil gekapt zijn en
gekleed voor zij de ogen opent.

O sluimer, blijf nog lang verwijlen tussen haar fraai-gewelfde
wimpers, verleng haar nachtelijk geluk met dromen die veel
goeds voorspellen.