Zangen van Bilitis

[p. 83]

Spelletje

Meer dan haar ballen of haar pop ben ik voor haar een
speeltje. Met alle delen van mijn lichaam vermaakt zij zich
zoals een kind, uren en uren lang zonder te spreken.

Zij maakt mijn haren los en kapt die dan naar eigen
wispeltuur, nu eens geknoopt onder m'n kin als was 't een
dikke shawl, danweer gewrongen tot een wrong of tot het
einde toe gevlochten.

Verwonderd kan zij kijken naar de haarkleur van mijn
wimpers of de huidplooi bij mijn elleboog. Soms wil ze dat
ik kniel en dan mijn handen op de lakens steun:

Daarna (en 't is een van haar spelletjes) laat zij haar kleine
kopje eronder glippen en doet zij 't bevend geitje na dat zich
komt zogen aan haar moeders schoot.