Zangen van Bilitis

[p. 55]

Lied

Toen hij weer terugkwam heb ik mijn gezicht verborgen in
mijn handen. En hij zei: ‘Wees toch niet bang. Wie heeft er
onze kus gezien? - Wie hebben ons gezien? Het duister en
de maan.

‘De sterren en de vroege morgenstond. De maan heeft zich
gespiegeld in het meer en zei het aan het water bij de wilgen.
Het water van het meer vertelde 't aan de roeiriem.

‘De roeiriem heeft het aan de boot verteld en 't bootje zei
het aan de visser. Helaas, helaas, als dat maar alles was!
Maar nee, de visser zei het aan een vrouw.

‘De visser zei het aan een vrouw: mijn vader en mijn moeder
en mijn zuster en heel Hellas zullen 't horen.’