Zangen van Bilitis

[p. 47]

De spinrokken

Mijn moeder heeft mij in de vrouwenkamer opgesloten voor
heel de dag, tesamen met mijn zusters waar ik niet van houd
en die met elkaar smiespelend fluisteren. Ik spin mijn
spinrokken in een klein hoekje.

Spinrokken, omdat ik alleen ben hier met jou, ga ik met
jou wat praten. Want met je witte wollen pruik ben je precies
een oude vrouw. Luister naar mij:

Als ik het kon, dan was ik nu niet hier gezeten in de
schaduw van de muur en spinnend vol verveling: dan lag ik
languit tussen de viooltjes op de Tauros-helling.

Omdat hij armer is dan ik, wil moeder niet dat ik met hem
ga trouwen. En toch verklaar ik hier aan jou: òf nooit zie ik
de huwelijksdag, òf hij is het die mij de drempel overdraagt.