Zangen van Bilitis

(1969)–Pierre Louÿs– rechtenstatus



[pagina 32]
De rivier in het woud In de rivier in 't woud ben ik alleen gaan baden. En zeker joeg ik de Najaden schrik aan want nauwelijks kon ik ze zelfs vermoeden in de diepe diepte onder 't donker water. Ik heb ze aangeroepen. En om geheel op ze te lijken, vlocht ik achter in mijn hals irissen donker als mijn haren, met de bessen van de gele muurbloem. En uit een grashalm die voorbij dreef, maakte ik mij een gordel groen en om die te beschouwen, drukte ik mijn borsten op en boog het hoofd een weinig. En weer riep ik: ‘Najaden! Najaden! Kom, wees toch lief en speel met mij.’ Maar transparant zijn de Najaden en wie weet heb ik zelfs wel zonder het te weten langs hun armen slank gestreeld.