Zangen van Bilitis

[p. 23]

De blote voeten

Lang als mijn rug draag ik mijn zwarte haren, en daarop
een klein, rond kapje. Mijn hemdje is van witte wol.
En in de zon bruinen mijn sterke benen.

Maar als ik woonde in de stad, dan had ik gouden sieraden
en gouddoorweven hemdjes en zilvren schoentjes aan.
Ik kijk neer op mijn blote voeten, ze hebben schoenen aan
van zand en stof.

Psophis! Arm kleintje, kom eens hier! Draag mij tot bij
de bronnen, was mijn voeten met jouw handen en pers
olijven met viooltjes uit en parfumeer met bloemengeur
mijn voetenpaar.

Vandaag ben jij mijn slaaf; je volgt me overal en bent
mijn dienaar; en aan het eind van deze dag geef ik je
voor jouw moeder linzen uit mijn moeders tuin.