Als broer en zuster

[p. 93]

[XXX]

Zij trok mij naar zich toe en zoende mij op mijn voorhoofd. ‘Met Luisito is het nu uit,’ zei ze. ‘Een week of wat geleden heb ik hem er uitgeschopt, de dienstbode ook, maar die is weer terug. De buren zanikten mijn hoofd dol dat ik haar terug moest nemen. Het was best grappig haar midden in de nacht er uit te trappen. Ze is nu tenminste wat handelbaarder geworden, maar zoals je ziet: Luis is er ook weer.’

Zij lachte. Haar lachen klonk gedwongen. Ze was dikker geworden en begon er steeds meer als mijn moeder uit te zien; misschien omdat ze haar wenkbrauwen niet bijgewerkt had: twee belachelijke plukjes.

‘Je stelt je aan,’ zei ik. ‘Giechel niet zo raar. Vertel me liever of je blij bent me terug te zien.’

‘Erg blij. Merk je dat niet? Maar ik ben verliefd, ontzettend verliefd.’

‘Op Tony?’

‘Ik ben gek op hem. Hij is net zo oud als jij.’

‘Is dat een compliment?’

‘Zul je aardig tegen Tony zijn?’

‘Moet dat?’

‘Wat wil je drinken?’ zei ze. ‘Kom naast me zit-

[p. 94]

ten.’ Als een kind nestelde ze zich in mijn armen.

‘Wat kan het jou schelen,’ zei ze, ‘die jongens vervelen je.’

‘Dat weet ik niet,’ zei ik.

‘Je kent me veel te goed. Voor jou ben ik geen vrouw en geen zuster.’

Ik legde mijn hand op haar schoot en ze veegde hem weg.

‘Je moet mij raadgeven. Jij bent onpartijdig.’

‘Denk je dat?’

‘Hij heeft een nacht bij me geslapen. Dus heb ik Luis verteld dat ik hem ontrouw was geweest. Hij lachte me uit, de halvegare. Ik schreeuwde tegen hem dat ik ook met jou geslapen had maar hij wilde me niet geloven. “Jij of een andere hoer, het blijft mij hetzelfde,” zei hij. Hij is aan mij gewend maar aan hem wen ik nooit. Nooit! Begrijp je?’

‘Kinderwerk,’ zei ik.

‘Tony is geen jongen. Tony is een man.’

‘Wat kan het je schelen? Ik gedraag mij zelf als een jongen.’

‘Niet tegenover mij!’

Ik verborg mijn hoofd in mijn handen, ik voelde me belachelijk.

‘Je bent hard,’ zei ze. ‘Je bent hard geworden.’

Zij streelde mijn wang.

[p. 95]

‘Kijk naar mijn ogen,’ zei ik, ‘ze zijn niet hard.’

Glimlachend stak ze me haar wang toe, ik kuste haar, legde mijn hand op haar schouder.

‘Zou je het niet fijn vinden wakker te worden naast iemand van wie je houdt?’

‘Ja, dat zou ik,’ zei ze. ‘Met die jongen.’

Ze ademde dieper en zwaarder nu. Ik kuste de rug van mijn hand die op de hare lag. ‘Kies hem,’ zei ik. ‘Kies Tony.’

Luis kwam die avond terug. Later kwam Tony. Ze waren nog aan het praten toen ik naar bed ging. De volgende ochtend vertelde ze me dat Luis erin geslaagd was haar te overtuigen dat het beter was als ze Tony liet schieten (hij was om haar van huis weggelopen, de prins zou het beslist te weten komen), ze hadden hun beslissing aan Tony meegedeeld, maar hij was in tranen uitgebarsten, hun smekend hem tijd te geven, aan het einde van de maand hoopte hij werk te vinden en dan konden ze trouwen.

‘Ben je zwanger?’

De gedachte was reeds eerder bij me opgekomen: was het de manier waarop ze bewoog, haar rusteloosheid? Ik merkte op dat zij verbleekte. ‘Waarom zeg je dat? Luis heeft het je verteld!’ Zij rilde van afschuw. ‘Tony is geen kind,’ zei ze kwaad.

‘Hij is trouwens heel anders dan jij.’