Als broer en zuster

Dit is het verhaal over mij en mijn zuster, over onze ontmoetingen in Nederland en Spanje. Wij hadden een verhouding, een liefdesverhouding. In de ogen van anderen maakten we ons schuldig aan bloedschande: dit besef heeft wellicht haar dood bespoedigd (men raadplege daaromtrent de als LP123 verschenen Pijnlijke vertellingen) en mij voor het leven getekend. Of misschien ook niet. Een oordeel hierover laat ik graag over aan wie zijn taboes beter kent dan ik.

Mij gaat het in de eerste plaats om het verhaal. Daarom hoop ik dat u het zult lezen zonder bekommernis om de moraal.

U weet nu dat het echt gebeurd is - een ware geschiedenis -, dat zulke dingen in de beste kringen passeren, dat zo iemand nog heel goed terecht kan komen; kortom, dat het er mij niet om begonnen is u te stichten of te schokken. Evenmin heb ik iets te bekennen. Voor mezelf vraag ik aandacht noch medeleven, om van medeplichtigheid en medelijden maar niet te spreken.

Wie lezen kan behoeft zich aan het autobiografische karakter van mijn werk niet te storen; dat komt geheel en al voor mijn rekening, en die is allang voldaan. Wie ik was ben ik niet meer. Die ik ben schrijft nu: niemand weet dat ik Repelsteeltje heet. Tussen die twee werkelijkheden ligt de tijd besloten waarin Als broer en zuster tot stand kwam, tot dusver mijn beste proza, dat ik dan ook van harte kan aanbevelen. Van harte!

Esteban López

LRP153/500/90