Gedichten

[p. 115]

Raam-liedje

't Tuintafeltje glanst,
De regen er danst,
Fonteint, bedriegertjes, kleen,
Dan blinkt er een blaas
En breekt met geraas
Licht, in den hemelvloed heen.

Doch diep in den tuin
Hangt alle loof schuin,
Druilt of pruttelt van neen;
Och, de arme bloemen
Verbeuren haar roeme,
En hoorden nooit van geween -

En wat was een roos,
Niet een bolleboos,
Een rijke, een trotsche, een vlotte;
Nu klont tot een prop
Er iedere knop
En moet in schamelheid rotten.

Maar 't hardere goed,
Zegt ons menschengemoed,
Het lijdt wel een bui, wat geween:
Laat suijen en zeuren,
Laat reegnen, treuren,
Wat mooi was, gaat mooi ook heen