Gedichten

[p. 104]

Papaver-bed

Blank, scharlaken, woest en vredig,
Franjig, strookig, effen, ledig,
Wapenig, vol walmen;
Staan zij naar den zomer luchtend,
In een windeloozen uchtend,
Opgericht als palmen.

't Rustelooze vliegendom
Gromt en glinstert al alom
En beweegt zich vinnig
Om het groene tonnetje
Met het straalswijs zonnetje
In elks midden innig.

Even buigen ze als de last
Van een stoeren hommelgast
In hun weelde wentelt,
Maar zoodra de grabbelpoot
Gaat, bevracht met bijenbrood,
Staan zij weêr gekenteld.

Als een vlinder uit zijn pop
Botten zij uit lob na lob,
Tuimlend langs de stengels;
Waar de zwak-gehalsden tinklen,
Zilverharig en ontkrinklen,
Worden bolle bengels.

[p. 105]

 

Blozend als een jongenswang,

 

Meisjesmond en rood als 't bang'

 

Ruischend karmozijne...

 

Op hun hooge stelen prat,

 

Met hun diep verholen schat,

 

Lonken zij als wijnen.

 

 

 

En zij fonklen en zij tieren

 

In het heete middagvieren

 

Van het licht getij;

 

Als de gonzers, neêrgezonken,

 

Hangen aan hen, zat en dronken,

 

In een droomerij.

 

 

 

Aan de witte, aan de roze,

 

Zwart-geharte, roode, booze,

 

Inkarnaat en glad;

 

Die maar pronken en maar krinken,

 

Die maar lonken, laten zinken

 

Bladervlag na blad...

 

 

 

Tonnetje naast bolle ton,

 

Spookt er in de late zon

 

Uit het ijle loof;

 

Steen-gelijk en opgestrekt,

 

Met het kroontje toegedekt,

 

Paars en bleek en doof.

[p. 106]

 

Eer het schemert zijn zij allen,

 

Allen zijn zij uitgevallen,

 

Lijkt de grond beplast;

 

Maar een drom van nieuw geknopt'

 

Staat er naast elkaâr gepropt,

 

Palmrecht... en toen was 't:

 

 

 

Of er daar toen schrijden kwam,

 

Tarquin de Superbe, stram,

 

Na het felle davren;

 

Purperzwaar, met peinzerstred,

 

Achterom het duistrend bed

 

Bloeiende papavren.

 

 

 

1916

Uit: De Nalatenschap,
Wonderlijke Avonturen III.