Gedichten

[p. 78]

[De bauwende orgelvluchten]

De bauwende orgelvluchten
Verstomden naar 't hoog geluchte:
De dreunende harmonijen
Uit pijpen en uit schalmeijen:
De donkre, dringende melding
Van oordeel en van vergelding.

Het zweeg. Een stilte van menig,
Hing over de schaar die eenig,
Gehunkerd zat in 't ruim,
Blootshoofds en wuft van pluim,
Laag onder de kaarsen-tuilen,
Omschimmerd van blanke zuilen...

Menschlijk een stem is gestegen,
Heeft hemelsche hulp gekregen,
Een ziel er zong met een engel,
In zusterlijk gemengel:
Een bevend en teêr vervaren
Werd luistrend naar een klare...

O brood van genade dat brak
Toen onder het kerkedak,
O lavenis van erbarmen
Dat neêrzeeg over ons armen,
Dat droppelde in onze zure,
Geteisterde naturen...

Na een concert in St. Bavo.