Gedichten

[p. 70]

Van een ziek kindje

Zij laten mij niet los die heldre oogen
Van 't stille kindje aan den dood gewijd,
Op moeders armen in onnoozelheid
Gezeten en zoo nêerziend uit den hooge.
Heel d'avond door heeft er die blik gewogen,
Over mij henen als een majesteit
Van onverwonderde genadigheid,
Dichtbij en ver en altijd onbetogen.
En nog de loutring over mij blijft wachten,
En voel 'k als schaamt' de gloed gezonder blos;
Herziend' de moeder die zoo roerde en treurde
Om 't klagelijke vruchtje dat zij beurde
En dat zoo zoet was en wel efkens lachte
En ... o, wier oogen laten mij niet los.