Gedichten

[p. 56]

[Ontzaglijke eindloosheid; bewustelooze nacht]

Ontzaglijke eindloosheid; bewustelooze nacht,
Doorzocht en ongeraakt, baaierd van hoogte'en dalen; -
O diepe achtergrond, bespookt millioenen malen;
Geheim dat niet laat af door uw ontzetbre pracht.
Mijn zwaar-beproefde geest, vergeefs, verdroomt zijn kracht, -
Verzinkt in U het leed om al ons levens-falen...
O afgrond, waaruit welt wat drupt uit de oogen-kralen; -
Sterren-doorvroozne nacht, die niet en kent de nacht.
Weêr bukte ik onder U en hoor mijn adem gaan,
Als van een klein, warm dier dat voor het slapen-gaan
Zijn geestje suste wat op een gewild gewiegel.
Maar is het wijsje uit en gaan er de oogleên toe,
Weet ik wel wat ik vind en zonder waarom, hoe;
Wat daar zoo klaaglijk staart uit uw geduchten spiegel.

1903