Gedichten

[p. 50]

[Zoo uit woestijn waar schril de keemlen loeien]

Zoo uit woestijn waar schril de keemlen loeien,
Oei, oeie, oèi, het huilt uit de Oceaan. -
Sleep-stappende, met trotsch en stadig moeien,
Zij droegen eens de volle korven aan. -
Nu, sombre karavaan na karavaan,
Veel machtger bulten uit den nacht aangroeien;
Gecharterd en bevracht, bepakt, belaân,
O hoornen, bol van weelde, aan 't overvloeien. -
Wel is het weelde, ál bruikbaar, ál gemak;
Word' van die weelde ook een land een wrak,
Ga voor dien zegen ook een grootre henen. -
Oei, oeie, oei, o nacht, nacht zwaar van weenen,
Zwart', tuchtelooze nacht vol schennerijen;
Het loeit uit zee, uit zee de waatren schreien.

Tanger, 1 Januari 1902.