Gedichten

[p. 28]

[In eenen koelen ochtendlijken dag]

In eenen koelen ochtendlijken dag
Een oude aardkuil, ingemuurd door pijnen;
Er wringen stammen op, kramptakken schrijnen,
En ik van eenen hemel niets en zag.
'k Ruik 't misten, vèr-weg, diep in de terreinen;
Dampspinsels kringelen om ruigt' en plag;
Verdronken als in waterstilte, lag
Er daar dat dal van uit zich zelv' te schijnen. -
Het scheemrend naakt-wit van een vrouw in vlucht
Slinkt neêr; zij kuilt het hoofd weg in de bocht
Der knieën - Dan een man vaart aan in tocht,
Dan nog een - Twee - dan 't kraken van een tak,
Koud - dan wat rood met eenen schedelkrak -
Eén - staat hijg-harig. En de vrouw bevrucht.

Dec. 1892.