Gedichten

[p. 24]

Aan mijne zuster
I

Zal 'k U als dichters doen, Ma Donna noemen,
Verbeeldings-bloemen om het hoofd U winden,
U smukken tot ge U zelv' niet weêr wist vinden,
En angstig vroeg aan mij: waarvoor die bloemen?
Zal 'k een voor een de schoone deugden roemen
Van Uw beproefde ziel, de veel-beminde:
Gij zoudt mij blozende de lippen binden,
En zeggen stil: gij moogt mij dus niet roemen.
Toch... zoo in bosch van late zon beschenen,
Het warm licht treedt met eenen gouden omber;
Het komt en gaat en schijnt als wonder weêr,
Onverwacht weêr, te maken 't bosch min somber...
O mijn gevoelens als zoo telkens weêr
Uw liefde schijnt door mijn ruig leven henen.

1884-1886