Gedichten

[p. 16]

Aan den Tiber

Gelijk aan een die traag slaapt in de zon
En in zijn droom zich wendt en voor zich kleine
Verwischte woorden zegt, zoo komt verschijnen
De geel'ge Tiber in de vroegjaars-zon.
Waar stram hij schuift, al zeulend van zijn bron,
Van bleeke scholven vol en weeë schijnen,
Preevlen de woordjes mij op 't oude deinen
Verhalen toe en die ik niet verzon...
Hoe zwaar de stilt' hier is. - Zie, wijd in 't licht
Ter over-graskant van den droom'gen prater
Doemt 't blauwe tinnen op van 't Vatikaan.
Maar in dees zon als zee àl bouwing zwicht, -
Troebelig babb'lend blijft de Tiber gaan, -
Verparelt er als een gespeel in water.

1885