Liederen van Mechtildis van Lom en andere annuntiaten, voorafgegaan door de Transcedron-kroniek van Barbara de Put

⁺34. Een ander samen sprack tussen den Engel bewaerder ende de siele.

t'Kan gesongen worden op de vose:
Schoone de meij

Siel:

O schoon cierat van den hemel pur,
o hemelsche schoonheijt fris,
comt te hulpe mijn swaere doleur
met uwen bijstant wies!
Och, komt en wilt vertoeven niet langh!
Want mijn herteken dat is nu al soo bangh.

+ hs. p. 160

[p. 226]

 

Enghel:

 

Ick ben alhier, Godt minnende siel,

 

wat wildij nu dat ick doen?

 

Waerom schrijdij weder aldus veel

10

met sughten seer ongewoon?

 

Seght mij, wat isser dat u dus quelt

 

en waerom ick u siene soo seer ontsteelt

 

 

 

Siel:

 

Mijn siele is in benauwtheijt seer,

 

vol droefheijt totter doot.

15

Waer ick mij winde of waer mij keer,

 

k'en vint nievers geenen troost.

 

Siet: dien Godt van alle soeticheijt

 

die heeft mijn siele vervuldt met bitterheijt!

 

 

 

Enghel:

 

Beminde, waerom dus geturbiert?^135.

20

Waerom aldus seer bedroeft?

 

Ghij u selven maer en tormentert,^136.

 

daer ghij 't doch niet en behouft.

 

Uwen Godt is toch niet vree noch steur!

 

Betrouwt in hem, hij salder u helpen deur!

 

 

 

Siel:

25

Den hemel is gesloten soo vast

 

voor mij, K'en kander niet deur!

 

De creaturen sijn mij tot last,

 

sij en doen mij gheen faveur.

 

Het ardtrijck schijnt mij een herdt metal,

30

daer ick oock gheenderhande troost in en hael.

 

 

 

Enghel:

 

Dit is, o siele, u fantasij!

 

En wilt toch daer niet op staen!

135. In beroering, ontsteld.

136. Kwellen.

[p. 227]

 

Hoort een woordeken en weest dan blij;

 

hoort, ghij kont seer wel doorgaen^137.

35

met u versuchten den hemel schoon,

 

tot bij Godt almaghtich in den hooghen troon.

 

 

 

Siel:

 

Is dit alsoo, hoe magh het dan sijn,

 

dat mijnen soo soeten Heer

 

mij niet en verloest ut dese pijn,

40

of doet mij eenigh faveur,

 

maer schijnt mij t'hebben verlaeten heel?

 

Dit sweert doorsnijdt mij t'binnenste van mijn siel!

 

 

 

Enghel:

 

Godt laet dit soo toe in deser tijt

 

om te konnen kennen claer,

45

wie en hoedanigh dat ghij hier sijt

 

en wat ghij vermoght voorwaer:

 

van u selven niet dan op val groot,

 

maer door Godt kont ghij t'al doen en lijden soet.

 

 

 

Siel:

 

Bewaerder goet, uwen soeten troost

50

verblijdt mijn herteken bangh.

 

Nochtans soo waer ick geme verloest

 

van dies pijn en swaer gedrangh.

 

Want ick hierdoor mijnen Heere soet

 

niet en can gedienen met een blij gemoet.

 

 

 

Enghel:

55

Ghij en moght noch gheenen troost

 

in dese u pijn en smert.

 

Den wegh des lijdens moet ghij in gaen,

 

den heere dit soo begheert.

 

Schept een couragi, maeckt goeden moet,

137. Doordringen in.

[p. 228]

60

int meeste lijden is d'meeste blijtschap soet!

 

 

 

Siel:

 

Ick bidt u dan, o mijn broeder soet,

 

dat ghij mijn siele gewies

 

wilt bewaeren t'allen tijden goet,

 

wantse u bevoellen is.

65

Draght sorge, dat u schapken bemint,

 

van de helsche wolven niet en wort verslint.

 

 

 

Enghel:

 

Betrouwt mij dit o, minnende siel,

 

want u bruijdgom, mijnen Heer,

 

heeft mij bevoellen met sorge veel

70

u t'bewaeren voor dangier.

 

Dus sal u bijstaen nu en altijt,

 

gelooft dit vast en dient den Heer met iolijt!

 

fin.