Liederen van Mechtildis van Lom en andere annuntiaten, voorafgegaan door de Transcedron-kroniek van Barbara de Put
(1957)–Mechteldis van Lom, Barbara de Put– Auteursrechtelijk beschermdVan dat schon mirakel dat Godt almachtich door het voorbidden van sijn gebenedijde Moeder hier dede. Ende van de doot van onsen eerwerdighen pater. C. XVI.Seer corts nae dat wij gecleet waeren worden ons mede Suster S. Margarieta de amatsaga, allenskens laemmer ende siecker, haer een been worden alsoo stijf dat Sij niet meer gaen en cost, haer siecke vermeerderden Soo seer ende Sij worden soo allendich dat men meenden datse niet langhe en soude connen leŭen, dit is altemael verclaert, ende oock van haer wonderlijcke genesinghe Inde mirakelen die In druck gegaen sijn vande welcke hier een in desen boeck leijt, Hij er nae In december quam der sulckenen overvloet van water, dat de mase door de straeten vande stat liep dat men met schuiten van het een hŭijs In het ander moest varen, ende Sij qŭam des aŭonts oock In ons cloester, Onse Eerwerdighe Moeder Ancilla liet dien heelen nacht eenighe Susters waeken vreesende dat het water In ons sieken huys soude comen, Des Ga naar margenoot+ Des morghens vrŭch dit was op Sinte Barbara dachGa naar voetnoot1 quam onsen Eerw. pater heer Willem hesius binnen om ons oude ondermoeder haer bichte te hooren (hier In dispenseerden de oŭersten dat onsen E. pater soo lange als hij leefde soŭde moeghen binnen comen om onder moeder haer bichte te hooren om dat sij dat begeert haddeGa naar voetnoot2 ter wijlen dat hij binnen was, wies het water soo seer dat hij niet wederom wt en cost comen Als hij aen het slot quaem, naem hem Suster soffia een buten susterken op haeren rugge ende droech hem, op den voet vanden outaer daer wast doen noch drooge daer sijnde las hij mis ende een Suster op den choor boŭen die antwoorden hem wij droeghen ons ondermoeder ende Suster Margariet wt het sieck huijs opten dormpter, want het water wies soe | |
[pagina 50]
| |
seer dat het op eenen schree oft twee stont aen ons sieckhŭijs ende het selŭe stont doen op de plaetse daer nŭ den choor benede Inde kercke staet De schijŭe, spreeckhŭijs ende capittel huijs was al met water, men voer met een schŭijt tot binnen het slot om eenighe noodighe dinghen In oft wt te geŭen, Den Eerwerdighe pater Matijs CanisiusGa naar voetnoot1 moest op op het ocsaelGa naar voetnoot2 comen om ons op onsen choor de bichte te hooren, Dit dŭerden opten derden dach eer het water wederom wt ons cloester ginck, doen het water begost te sincken vielder beneŭen ons cloester een einde vande stat mŭer neder dit was sulcken gerucht dat de aerde beefden, wij en wisten anders niet dan het een aertbeŭinge waer maer oŭer daech sachmen dat den mŭer neder geŭallen was Daer nae den eersten dach nae alder kinder dachGa naar voetnoot3 liet onse eerwerdighe Moeder Ancilla ons alle gaeder aende tralie comen om dat wij onsen goeden vader souden aenspreken, te weten heer willem hesius Als wij bij hem quaemen bedanckten wij hem Seer van alle die groote moeijten ende sorchŭuldicheijt die hij met ons gehadt hadde, ende als hij sach dat wij alle gader soo wel te vreden waeren, weende ij hvan vrŭchden, Dit was de leste reijse dat hij ons al bij een saech want wij al bi een waeren op ons siecke susters nae Seer haest daer nae worden hij sieck welcke sieckte alenskens toe naem Ga naar margenoot+ naem, In Sijn sieckte gaf hem Godt noch dese vertroostinghe dat hij hooerden dat schoon mirakel (het welck een gedruckt hier voor in den boeck is gespeet) dat Godt Almachtich door sijn bermherticheijt ende de verdiensten van sijn gebenedijde Moeder thoonden aen ons mede suster, S. Margariet de amatsaga, hier nae vermeerderden Sijn sieckte soo seer dat men vreesden voor Sijn doot, Men liet dit Sijn | |
[pagina 51]
| |
vrienden weten, doen qŭaemender 2. van Sijn neŭen van maestricht hem besoecken, Maer om dat sij hoepten dat Sijn doot noch soo nae niet sijn en soude, reijsden Sij wederom wech, Maer des nachts daer nae, dit was den naecht voor den 28 Ianŭarius quaemense snachs aende tralij cloppen brenghende ons een droeŭighe boetschap hoe dat onsen goeden vader was In sijnen wtersten strijt, de heele gemeente las de comandatieGa naar voetnoot1 ende baeden voor hem daer nae dede men de mettenen ende onder de mettenen gaf hij Sijnen gheest Inde handen godts, Men quam ons dit op den choor terstont seggen om voor Sijn siele te bidden, Den eenen van Sijn neŭen daer af geseit is was een priester ende desen veropenbaerden dien selŭen tijt een schoon wit dŭifken daer bij bekenden hij terstont dat Sijnen oem oŭerleden was, Des morghens vruch sontmen eenen boode om haer te laten weten het oŭerlijden van haeren oem maer hij seijde doen hij hier qŭam al waert dat den boode niet gecomen en waer Ick soude al eŭen wel wederom gekeert hebben hier nae des aŭonts tusschen licht en doncker dede onse Eerwerdighe moeder Ancilla het gestorŭen liechaem aen het slodt brenghen om dat wij hem nŭ voor het lest noch eens doot souden sien het welck wij leŭende In sijn Sieclcte om de liefde godts moesten derŭenGa naar voetnoot2, Daer worden oŭeruloedighe traenen gestoort Als wij nŭ doot saghen den genen die ons door Sijn Gebeden, Leeringhen, Goede exsempelen ende grooten arbeijt hadde vercreghen het leŭen der gratien, Onse Eerwerdighe Moeder Ancilla custen die heijlighe vingeren die Soo dickwils den Soone Godts gehandelt hadden Int hoochwerdich heijlich Sacrament, Ende daer nae onse Eerwerdighe Moeder viccaris, ende Suster Geertruijt van berghen, ende Suster Digna Cornelis, ende Soo voorts ver Ga naar margenoot+ vervolghende nae onsen graet als dit gedaen was worden hij wederom wech gedraghen Dit was op eenen donderdaech, hij hadde Sijn begraffenis In ons kercke vercosen, ende hij liet ons conŭent ontrent 3. hondert end vijftich gulden, | |
[pagina 52]
| |
ende een heel cleedingheGa naar voetnoot1 voor den hooghen autaer die op Syn begraffenisse gebruickt worden Des Saterdaechs worden hij begraŭen, daer quam de heele magestraetGa naar voetnoot2s teghen woordich ende Seer veel goede borgers den Eerwerdighen pater Matijs canisius dede het sermoon verhaelende daer In veel van Sijn heijlich leŭen ende schoone dŭechden ende nae dat het heijlich Sacrifici der missen wt was worden hij begraŭen recht midden voorden hooghen autaer Nae de doot van onsen Eerwerdighen pater badt Suster Ida vander lom die hem gedient hadde dat Sij soude moghen binnen comenGa naar voetnoot3. Onsen denGa naar voetnoot4 eerwerdighen pater prouinciael hadde haer van te voren schriuens gegeuen om nae de doot vanden E. pater binnen te comen ende nonneken Sijn, het welck sij onse Eerwerdighe Moeder thoonden die welcke haer wederom de bruijt maeckten, ende op den 8 dach febrŭarius quam Sij binnen |
|