Liederen van Mechtildis van Lom en andere annuntiaten, voorafgegaan door de Transcedron-kroniek van Barbara de Put
(1957)–Mechteldis van Lom, Barbara de Put– Auteursrechtelijk beschermdHoe wij ons getijden veranderden. Cap VIIJ.Ga naar margenoot+ Als het cloester nŭ gesloeten was op sinte martensGa naar voetnoot2 aŭont Ao. 1611 Den eersten Sonnendach vanden Adŭent daer nae vercreghen wij van ons moeder datse ons toe liet dat wij ons lief Vroŭwen geteijdenGa naar voetnoot3, naede roemsche mannier mochten lesen des sonnendachs ende heijlighen dachs, opden choor Maer doen wij begosten Soo daer een vande oude susters mede las hoorende die veranderinghe, liep terstont bij moeder, maekende haer groote swaericheijt, dat wij alle oude dinghen souden veranderen men mocht de oude boecken dan wel verbranden, Daer was een groote swaricheijt om sommighe antiphonen dieGa naar voetnoot4 daer in verandert waeren daer en was nochtans niemant meer van hen allen die mede las maer nae dien dach en las sij niet meer met ons, Doen begosten wij eenighe kennenis te crijghen van den roomschen BrivierGa naar voetnoot5, waer nae dat sommighe van ons Seer begeerich waeren, op dat wij de geteijden op groote fest daghen mochten Singhen, Wij en songhen nummermeer niet | |
[pagina 30]
| |
dan de Mijs, de vespers ende compleete behalŭen opden paesnacht ende op den corsnachtGa naar voetnoot1 de mettenen ende oock te sincenGa naar voetnoot2, Onsen Eerwerdighen pater leenden ons sijnen Brivier ende leerden ons hoemen de geteijden lesen moest, doen songhen wij op dien corssemis de grootte geteijden, maer wij lietense daer nae wederom berŭsten tot paeschen toe, ende doen begostense oock eenighe van ons susteren alle daghe te lesen stillekens om te leeren ende gewoon te worden, In dien somer begosten wijse alle gader te lesen, Op het hoochtijt van ons lief vroŭ AssŭmptioGa naar voetnoot3 begusten wij ons groote Mettenen lŭijGa naar voetnoot4 te lesen, Maer dit deden wij ontrent te .9. uren saŭonts alst onsen gewoonnelycken tijt was slaepen te gaen, om dat wij ommers niemant en souden beletten, Daer nae quam Sijn hoochweerden noch eens hier Inde stadt ende doen gaf hij ons consent ons geteijden altijt lŭij te lesen, Indesen winter storf noch een van ons oude susters de welcke waert dat sij int leŭen gebleŭen hadde wij en souden niet wel vande veranderinghe dorŭen spreken hebben |
|