Uyt-spanningen, behelsende eenige stigtelyke liederen

[p. 104]

^aLieder der Minne Tusschen ^bImmanuel en ^cSulamith.

a Gelijck 't gehele Hoog-lied. siet oock Jes. 5: 1.

b Jesus Christus. Jes. 7: 14. Math.1: 23. Godt met ons.

c De Gelovige. Hoogl.6: 13. Vreedsame.

Op de maniere van ^dHarders-Sang. Wijse: Gy phantastijcke, &c.

I.

Sulamith.

^eO minnelijckst' Emanuel!
Emanuel mijn Leven
^fCom set u by my neder wel!
^gMaar! wat sal ick u geven?
^hIck sal een croon van Lauwerieren schoon,
Uw dierbaar hooft omweven.

d Als oock Hoogl. 1: 7.

e De Bruyd bemint Iesum boven al, als sijnde haar leven. Phil.1.:21. met Joh.14:6.

f Soeckt sijne gemeynsaamheyd als Ps.73:28. 2 Tim.4:22. 2 Cor.6:16.

g En Hem yet goeds te doen, als Ps. 116:12.

h Can niet vinden als Hem te verheerlijcken in haar lichaam en siel 1.Cor.6:2c.

[p. 105]

 

II.

 

ⁱEman. O onbedagte Sulamith!

 

^kSulamith soet van wesen!

 

^lWaar cont gy bloemen rood en wit,

 

Waar soud gy 't cruydje lesen,

 

^mDat my het breyn,

 

ⁿDat uwe minne reyn

 

Gevoegelijck soud wesen?

 

III.

 

^oSulam. De blaad'ren van mijn hert, den mond

 

Door lipp' en tong ontschoten,

 

^pDe bloemen ^quyt den selven grond

 

^rMet uw dauw overgoten;

 

^sDie ongemeen

 

^tGeweven digt in een

 

^uHebben u noyt verdroten.

i 'T is onbedagt te menen dat ons goed tot den Heere raeckt. Siet Ps.16:2. Job 35:7.

k Siet Hoogl.1:16. en 4:1.7.

l Niets ter wereld is weerdig genoeg

m Om Jesum na behoren te verheerlijcken. Hoogl. 5: 10.11.&c.

n Of om de liefde van eene geloovige siel genoegsaam uyt te drucken. Hoogl.8:6. Vlammen des Heeren.

o De Bruyd beidt den Bruydegom tot sijne verheerlijckinge, d'uytspruytsels van haar geheyligt hert, dat sijn, hare heylige redenen, siet Math. 12:35. sijnde, benevens de verkondiging van 't H. Woord (de Vrucht der lippen genaamt Jes.57:19.) de vrymoedige belijdenisse der H. Waarheyd Math. 10:32. de stigtelijcke t'samen-spraken. Eph. 4:29. Col. 4.6. en de geestelijcke liefden-pligten van onderwijsinge, vertroostinge, vermaningen, en bestraffingen aan elcander, Eph.6:4. Heb.3:13. 1 Thess.5:14. mitsgaders de Gods-dienstige oeffeningen van biegten, Ps.32:5. Bidden, Ps.5:2,3,4. Singen, Ps.57:9,10. Eph.5:19. Col.3:16.&c.

p Desgelijcx de verbreydinge van die H. redenen door aangename woorden, als Pred. 12:10.

q Dog die uyt dien selven grond dat is van geheyligder herten comen, niet van de lippen slegs. Jes.29:13.

r Oock sulcke, die van Gods Geest geleert werden, niet in menschelijcke wijsheyd, siet 1 Cor.1:7. en 2:4,13.

s De Heylige redenen sijn wel ongemeen, want weynige hebben eenen goeden schat des herten. Math.7:14.

t Met aangenaamheyd, Col.4:6. Bescheydenheyd, Phil.4:5. Lieflijckheyd, Phil.4:8,

u Siet Ps.92:2,3. Hoogl.2:4. en Heb.13:15,16. de Vrugt der lippen die sijn naam belijden, is't offer des lofs, in welke de Here een behagen heeft.

[p. 106]

 

IV.

 

^aEman. Laat door uw blad en bloemen heen,

 

Door cleur en geur, van verren,

 

Granaat en druyf-tros onder een

 

^bDoor-flonckeren als sterren;

 

^cSo sal ick in

 

Uw liefelijcke min

 

O Sulamith verwerren.

 

V.

 

^dEman. O! Sulamith! gy hebt mijn hert

 

Verovert met uw oogen.

 

^eSul. Emanuel! gy door uw smert

 

Hebt my mijn siel ontogen:

 

^fDus Sulamith

 

Emanuel besit,

 

^gHaar eygen siel ontvlogen.

 

VI.

 

^hEman. Seg Sulamith! wat was u lest

 

ⁱDat gy my liet voor deur staan?

 

^kIck clopt', ick riep, ick sprak om best;

 

^lTot my den dauw dee deur-gaan:

a De Heere segt dat den glansch en den reuck van de woorden en der selver vercieringen niet genoeg en sijn, maar dat de vrugten der goede wercken daar by moeten comen, sal ons verheerlijcken Hem behagen, siet Math.21:34. Luc.13:16. Joh.15:8. Phil.1:vers.11. Jac.2:14. 1 Joh.3:17,18.

b Dat evenwel gemelde Vrugten niet en sijn te sijnen nutte, Ps.16:2. maar alleen in sijn croon, dat is, tot sinje eere. Tit.2:10.

c Siet Ps.45:12. Hoogl.7:5,6.

d De Bruyd neemt Jesus herte met haar ooge, Hoogl.4:9. dat is 't gelove, Joh.6:40. ja geweldiglijck. Hoogl.6:5.

e d'Heere Jesus vercrijgt sig onse sielen en alles door sijn lijden. siet 1.Cor.6:20. met 1.Petr.1:18,19.

f Siet Hoogl.2:16.

g Sig selven geheel hebbende verlochent. Math.16:24. Gal.2:20.

h De Heere weckt haer op tot yver in 't toecomende, door schaamte over 't voorledene. als Rom.6:19.20,21.

i Als ick aen uw herte clopte met mijn Woord, Openb.3:20. siet Hoogl. 5:2,3.&c.

k Siet Hoogl.5:2. Suster, Vriendinne, &c.

l Tot den Morgenstond toe, heb ick den gantsche nagt gewagtet. Hoogl. 5:2. Mijn hooft is vervult met dauw &c.

[p. 107]

 

^aOf ick u schuw,

 

Dan of ick ben by uw,

 

Voor dees' wist gy daar keur aan.

 

VII.

 

^bSul. Ey! swijgt mijn schaamt, Emanuel;

 

^cGy keerde u nauwlijcx henen,

 

Of 't lijf sig rept ter bedd' uyt snel,

 

^dEn 't hert besweeck met eenen,

 

^e En deed een vloed

 

Van Myrrhe druppen soet

 

Op grendel, slot, en stenen:

 

VIII.

 

^fDen oly deed het slot met lust

 

Opspringen, ^gen ick ruckte

 

My stratewaart (^hsy dat de rust

 

Mijn wakend hert soo druckte!)

 

ⁱOf (dagt ick) daar

 

Emanuel nog waar:

 

^kMaar laas! het my misluckte.

 

IX.

 

^lEman. Lust Sulamith den slaap so (dagt

 

Ick) dat sy my mag derven;

a De Here doet haer der dagen van ouds gedencken, als Ps.77:6. en hoe sy voor desen wel keuse wist tussen sijn afwesen of by sijn. siet Ps.279 en 38:22

b De Bruyd erkent sig te schamen, als Efr.9:6.

c En verhaelt haer berouw, en hoe sig opgemaakt had om Jesum te soecken. Hoogl.5:5.

d Door droefheyd en leetwesen, Hoogl. 5:4. door verlangen en liefde, Hoogl.5:6.

e Siet Hoogl.5:5. Mirrhe-oly betekent de liefelijke genade des H. Geests in't herte. De Bruyd wil seggen; 't Herte so ontroerd door droefheyd en liefde, bragt alle de cragten en genade des H. Geests t'samen; en dede die vloeyen op 't slot van mijn herte.

f Dese genade nam alle hindernisse weg, (gelijck de olye slot, en grendel glad maeckt) so dat 't herte open ging. Hoogl.5:6.

g Hoogl.5:6,7. ick ging u over al soeken.

h Hoogl.5:2. Het herte waackte voor Jesus, hoewel eens verrascht sijnde door den slaap.

i Hoogl. 5:6. Ick sogt hem

k Maar ick en vond Hem niet.

l De Here stelt de Bruyd de ongerijmtheyd van dese slaap voor oogen.

[p. 108]

 

^aSy slape dan vry voort. (Sul.) ^bBey; sagt!

 

Bey! liever woud ick sterven:

 

^cVan nu af aan

 

Wilt 't herte wacker staan,

 

^dLaat ick uw gunst maar werven.

 

X.

 

^eEman. Vol op is u mijn gunst bereyd,

 

Die 't eyndeloos behagen

 

Van 's Vaders Algenoegsaamheyd

 

Heb aan den mensch doen dagen.

 

^fSul. Mijn siele smelt

 

Als gy my dat vermelt,

 

^gMijn hert en can 't niet dragen.

 

XI.

 

^hEman. Ia 's Hemels glansch ⁱmijn errifdeel

 

^kHeb ick om u gelaten,

 

^lSul. Gaf ymand my dees aard geheel

 

Vol rijckdom, lust en staten;

 

'K reuyldese weer

 

Voor Lauwren u ter eer

a Bespottens-wijse, als Matth.26:45.

b Sulck spreken smert de Bruyd seer, en doet haar de dood voor sulck een slapen kiesen. siet Ps.63:4.

c De siel neemt voor beter wackerheyd, als Ps.5:4. dog onder 's Heeren hulpe.

d En versoeckt des Heylands gunste en gemeynschap weder te gevoelen, Ps.51:10,14. door welke 't herte gesterkt werdt, Heb.13:9. siet ook Ps.119.32.

e De Here segt, aan sijn gunst en is niet te twijffelen, om 't verbond der genade; (dat ewig is, Jes.55:10 2.Tim.2:13.) spruytende uyt het oneyndig Godlijck behagen en vermaken, 't geen de H. Dryenicheyd heeft in sig selven, en door dit verbond oock in den mensche. siet Spr.8:30,31. Luc/2:14.

f Als de siel die eyndelose maal-stroom van onverdiende liefde siet en gelooft, dan smeltse weg in wederliefde. 1 Joh.4:vers.19.

g Siet Hoogl.2:5. en 5:8.

h Gods gestaltenisse. Phil.2:6.

i Die ick als Sone hadde. Joh. 17:5.

k Hebbe ick verwisselt voor de gestaltenisse eens dienstknegts, Phil.2:7.

l En had ick dese gehele werld, met al watter vermakelijcks in is, ick woudese geven voor eenen goeden of groter schat des herten, daar uyt ick stigtelijcke woorden en goede wercken mogte voorbrengen om u te verheerlijcken, 1.Cor.6:20. Ps.145:5. Ps.149:6. Math.5:16. Phil.1:11.

[p. 109]

 

^mTe vlegten met Granaten.

 

XII.

 

ⁿWaar heen, mijn Coning? Ah en scheydt,

 

^oEn laat die ^pson niet dalen!

 

^qEman. Ia duyv ^rmijn bysijn u verleydt,

 

Gy laat uw schaapjens dwalen.

 

^sSul. Dwalense? ^tvliedt

 

Emanuel dan niet:

 

^uMaar helptse kop-waarts halen.

m Nu voegts'er de vrugten by, als Jac.2:12.

n De siel begint te voelen dat de gevoelige wercksame gemeynsaamheyd des H. Saligmakers weg-gaat. Hoogl.5:6. Ps.10:1.

o En bidt, dat Hy met sijne verwarmende, verligtende, en levendigmakende genade niet weg en ga, Ps.51:13.

p Jesus is onse Son Mal.4:2. en ons Ligt, Eph.5:14.

q Duyv, als Hoogl.5:2. en 2:14. en 4:1.

r Gy soudt uyt eygen-liefde aan mijn troostelijcke tegenwoordigheyd wel al te seer hangen, oock wel so, dat gy uw tijdtlijck beroep soudt versuymen als Petrus, Math.1:4.

s Komen de saken mijns beroeps enigsins in verloop,

t Wijckt, O Jesu, met uw genade dan niet van my.

u Want, al den segen is van u, Ps.127:2. En in't bysonder moet uw Liefelijckheyd over ons sijn, sal't werck onser handen bevestigt werden. Ps.90:17.