Kers-nacht ende de naervolgende dagen tot onze lieve vrouwe lichtmis

[p. 77]

Samensprake tusschen den Bruydegom, en sijne wel-beminde Bruyt.

Op de Wyse: Schoon Herderin, mijn soete Velt-Godin.

Bruyt.

HOor ick daer geluyt?

Bruydeg.

Iae ghy lieve Bruyt // Ick klop, doet my open:
Haest u, mijn hayr is bedouwt van den nacht.

Bruyt.

Soete, blijft wat staen // 'k Sal stracks komen aen:

Bruydeg.

Neen, ick gaen vast loopen // 't Is my te lanck voor de deure gewacht

Bruyt.

U vluchten // Kost suchten // Gy maeckt my bedroeft:

Bruydeg.

Vriendinne // Laet inne // Waerom dan getoeft?

Bruyt.

Wie jaeght u // Ick vraegh't u // Seght Bruydegom soet?

Bruydeg.

U beyden // doet scheyden // Waerom niet gespoet?

Bruyt.

2. Wel ick kom dan veur // Och! hoe zijde deur // Hebt gy my verlaeten?

Loopt nu, o ziele soeckt die gy bemint // Schildwacht weest gegroet,
Is u niet ontmoet // Ergens op de straten
Een verr' den schoonsten van al die men vint // Besneden // van leden
Daer niet aen en schort // Wiens name // Bequaeme Oly gestort.

Schildtwacht.

Wat vraeght gy // Wat klaeght gy // Wat maeckt gy getier?
Wat weent gy // wat steent gy: U Bruygom is hier;

Bruyt.

3. O mijn Godt en Heer // Heb ick nu weer;

[p. 78]

 

O mijn uytverkoren // O grooten Al, daer mijn ziele naer haeckt,

 

Kont gy soo mijn hert // Sien vol pijnen en smert,

 

Toen gy waert verloren // Want sonder u isser niet dat vermaeckt:

 

Ick vinde // Ick binde // Ick houd' u voortaen;

 

Mijn handen // Zijn banden, die ick op u slaen.

 

Bruydeg.

 

Wel houdt my // En trouwt my: 'tis recht dat my past,

 

Ick wensche // Dat d'menschen my houden soo vast.

 

Bruyt.

 

4. Laet ons dan altijt // maken voorts jolijt // Sonder meer te scheyden

 

Bruydeg.

 

Neen Bruyt, gy wilt uwen hemel te vroegh // Niemant na zijn lust

 

Heeft hier volle rust // 't Is noch al te beyden,

 

Slaet tusschen wijl kloeck de handt aen de ploegh:

 

Want saeyt gy // Beswijckt ghy // 'tIs qualijck gestelt;

 

Bruyt.

 

Ick haete // dit preate, is altijt van pijn // Van lijden // Van strijden

 

Bruydeg.

 

Iae Bruyt 't moet soo zijn.

 

5. 't Is nu winter suer // Dat den windt wat stuer,

 

Door u leven snijdt // dat u den regen met vlagen begiet;

 

Maer denckt, hoe den tijdt // Haestigh henen g'lijdt,

 

Denckt toch // O mijn Duyve // Op d'eeuwigheyt, als u hier wat verdriet

 

Siet boven // Zijn Hoven van weelde gestelt,

 

Met regen // Noch slegen // Noch winden gequelt;

 

Bruyt.

 

Och leyt my // Vermeyt my // En maeckt my daer blij.

[p. 79]

 

Bruydeg.

 

Wel schinckt // En drinckt hier den Kelck met my.

 

Bruyt.

 

6. Heer, als in dit Landt // Vingers van u handt,

 

Myrrhe distileren // Is't meer als recht, dat ick bitterlijck sucht:

 

Of ick kugh of steen // 'k Ben nochtans te vreen:

 

Wilt my tot u keeren // Geeft dat ick my altijdt onder u buygh;

 

En dwinght my, en vringht my, en gaet uwen ganck.

 

Bruydeg.

 

Noyt hoorden, Ick woorden van beteren klanck.

 

Bruyt.

 

Ick geve // Mijn leve, gebruyckt het o Heer.

 

Bruydeg.

 

'kAenveerde // d'Inweerde, 'k en eyssche niet meer.