Kers-nacht ende de naervolgende dagen tot onze lieve vrouwe lichtmis
(1736)–Joannes de Lixbona–
AuteursrechtvrijStemme: Ick hoorde dees voorlede dagen.
O Mijn lieve Vriendinne
Daer ick toe ben gesint,
Maria die ick minne,
Diep in mijn hert geprint;
Tot u als totter haven
Mijn Schipken broos ick stier,
Die in dees Zee van slaven,
En Roovers sterve schier.
Zee-sterr', u licht laet schijnen,
Want in den nacht ick vaer,
Ick ben in duysent pijnen,
Om dat ick hier en daer
| |
[pagina 69]
| |
Vrees door't gestorm der winden
En't baeren t'samen slaen,
Een klip, of plaet te vinden
Daer ick op moght vergaen.
Daerom laet neder-daelen
(Haest u, niet en vertoeft)
U klaerblinckende straelen,
Die my zijn te bedroeft,
Al om mogen verklaeren,
En thoonen het dangier
Van winden, rotsen, baeren,
Daer ick in seyle hier.
Want sonder u verloren
Zee-sterr', geef ick den moet,
Van achter ende voren
Vaer ick al tegen vloet,
Mijn Roer wilt hem begeven,
Den Mast wilt sincken neer:
Het gaet'er om het leven,
Te straf is dit onweer.
Wel aen dan my de baken
Thoont van't beloofde Landt,
Want't Schip begint te kraken,
't Is leck, siet het versandt,
Het water t'allen zijden
Breckt in met groot gewelt,
Merckt eens, in wat een lijden
Mijn ziel haer vindt gestelt.
Maer gy o Maget reyne
(Daer ick mijn hop' op stel)
Komt nu daer uyt alleyne
My helpen, niemant el,
Wilt dan de winden seggen
Oorsaeck van dees tempeest,
Dat zy haer neder-leggen
Tot troost van mijnen geest.
|
|