Kers-nacht ende de naervolgende dagen tot onze lieve vrouwe lichtmis
(1736)–Joannes de Lixbona–
AuteursrechtvrijOp de Wyse: Jesus en S. Janneken, die speelde met een Lammeken.
TOt des menschen troost en rouw,
staet tusschen Godt en ons een vrouw
Siet hy niet een teecken,
In de locht uytsteken:
't Is Maria, die Godts oogh
Tot gena treckt, als den regen boogh
'tIs die soete, schoone Maeght,
Die op haer hooft de Sterren draeght
Die de twaelf lichten,
Om haer Croone verlichten;
Die blinckt met de Son bekleed,
En de Maen met haer voeten treed.
Menschen hebdy geenen sin
In dese weerde Coningin?
Staet met behagen, Vastelijck geslagen
Op Godts Moeder, Maeght Bruyt,
| |
[pagina 68]
| |
Die de schatten van den Heer ontsluyt?
Al wat van den Hemel daelt
Wort uyt Maria's handt gehaelt,
De Moeder des leven
Moet het ons al geven,
Door haer vloeyt ons soetigheyt
Gelijck water door een buys geleyt.
Zy verjaeght de ongenucht,
Vertroost ons, eer men klaeght of sucht
Siet zy brenght ontbreken
Gaet Godt self spreken
Soon, maeckt hier van water Wijn
Laet mijn kinders in u vrolijck zijn.
Sa sondaer tot Godt gegaen,
Vreest niet, hoe seer by zijt belaen,
Siet aen s'Vaders throone
Moeder staen u Sone:
Kust hier peys, zy biedt haer mondt,
Schuylt hier, Jesus thoont zijn Zijd' doorwondt.
Komt en vreest hier geen bedrogh,
Maria thoont haer borst en sogh,
Godts Soon aen den Vader
Opent alle-gader,
De fonteyn van zijn Bloedt,
Denckt, wat grati' dat hier wesen moet.
|
|