Kers-nacht ende de naervolgende dagen tot onze lieve vrouwe lichtmis
(1736)–Joannes de Lixbona–
Auteursrechtvrij
[pagina 57]
| |
Stemme: Maria schoon.
WAt tongh, wat snaer,
Wat mensch, oft hemelsche schaer,
Sal mijnen Bruydegom geven lof,
Wiens liefde klaer
Zijn werck thoont allegaer,
Sonderlingh als hy laet zijn hof,
Ende voor ons slijck der aerden ende stof,
Sticht eene hooge maeltijdt,
Wiens gerecht vol jolijt
Maeckt de Gasten verblijdt,
En haer gebenedijdt,
Daer hy ons voor dranck met Bloet
Als eenen Pellicaen opvoedt.
Wonder banquet, daer God zy selven set
Onder gedaent' van Wijn en Broodt,
Voor Vrienden net,
Reyn, suyver en onbesmet,
Die tot dees maeltijdt zijn genoodt;
Want den boosen hier nut zijn doodt!
Niet dat de spijse dit doet,
Maer zijn vuyl quaet gemoet,
Jesus Vleesch ende Bloedt
Is altijdt even goedt:
Maeckt gy mensch u soo gereedt,
Dat gy daer aen het leven eet.
Men deylt'er uyt,
Al wat den Heer besluyt,
Ider kan aen den vollen schat,
| |
[pagina 58]
| |
De fonteyn spruyt,
Wiens water grati' beduyt,
Elck hier na zijn mate vat,
Die soo vierige liefde eens hadt,
Dat hem wierde bekent,
Al de vrucht excellent,
Van dit weerdich present,
't Geen den hemel af sent,
Daer de ziel wordt me gespijst,
Seker een al daer't al uyt rijst.
Het levend' hout,
De Arcke wonder gebout,
Waer door ons wiert dit broodt geleert:
d'Autaer van Goudt,
Fraey sonder eenigh fout
Is in een schoonder stuck verkeert;
't Welck hemel, Zee, aerde, locht eert
Set nu't Paesch-lam aen kant,
En het Manna playsant,
Al de slagh-offerandt
Daer men beesten verbrandt,
Dat figuere haer vertreckt,
Als Godt zijn waere Tafel deckt.
Siet hier broodt eel,
't Welck een ontfanght ende veel,
't Self nochtans elck ongeschent,
In't kleynste deel
Is Christus gansch en geheel,
Breckt soo gy wilt't heyligh Sacrament
'tIs al wonder, waer dat gy u went
Och wat eten Godt geeft,
Daer den hemel voor beeft,
En den Engel by leeft,
En zijn glori' af heeft:
Mensch, komt hier die jet goedts eyst,
Eet, gy kryght meer als gy peyst.
O Zielen smaeck!
O Engels soet vermaeck!
Spijse die't al te boven gaet,
Naer u ick haeck,
Tot dat ick by u geraeck,
Geeft dat ick't al om u verlaet,
En mijn herte soo vast op staet,
Dat gy zijt mijne rust,
| |
[pagina 59]
| |
daer des sinnen quaey lust,
Naer mijn wensch en gust
Wordt gestilt en geblust:
daer 't bedrogh, en't hels gebroedt
Wegh wordt gedreven metter spoet.
|
|