Kers-nacht ende de naervolgende dagen tot onze lieve vrouwe lichtmis

Liedeken op den dagelyckschen menschen handel.

Op de Wijse: Ick placht den tydt voor desen.

MEnsch naar Godes beelt geschapen,
Komt gy schijnt wat vreugt te rapen
Uyt het snel verdweenen goedt,
Dat de ziel veel pijnen doet;
Treckt u hert van dese leuren,

[p. 56]

 

Eer zy't Goddelijck Beeldt besmeuren

 

Want al wat peck aenraekt,

 

Is het schoon, 't wort vuyl gemaeckt.

 

Al zijt gy in sond' ontfangen,

 

Niet te min hebt gy verlangen,

 

Om te doen nog quaet op quaet:

 

Och hoe deirt my uwen staet;

 

Loopen, ketsen, swieren, drillen,

 

Hondert duysent sotte grillen,

 

Brenght gy voor met ziel verlies,

 

Straft men u soo is men vies.

 

Veel en weten niet te spreken,

 

Dan van ander mans gebreken,

 

Oft zeer onnutten kout,

 

Daer't gemoet me wordt benout:

 

Valt'er somtijdts eens te singen,

 

'k Hoor veel goddeloose dingen,

 

'k Wenschte wel voor dien tijdt

 

Dat s'haer tongen waeren quyt.

 

Voor den spiegel 't hayr op setten

 

Daer kont gy het best op letten

 

Eer den Luys-bos is geruymt,

 

Dickwils is de Mis versuymt:

 

Tijdts genoegh vint g'om te praeten,

 

En te proncken achter straeten,

 

Van den Goddelijken dienst

 

Houden veel het alder-minst.

 

Komt gy dan noch in de Kercke,

 

Dickmaels is't om te bemercken

 

Den persoon die gy bemint,

 

('t Schaemt my dat ik 't soo bevint)

 

Met een schandigh oogen wencksken,

 

'tQuaet gevonden duyvels strenghsken,

 

d'Een treckt d'ander haest van daer:

 

Gaet en loopt, 'k weet niet waer.

Vidi G.B.L.C. & C. A.A.