Hemelsch nachtegaelken oft gheestelijcke liedekens, om deught met vreught te beoeffenen
(1644)–Joannes de Lixbona– Auteursrechtvrij
[pagina 193]
| |
Op de wijse: Maria foneyne vol deughden &c. Oft: Gheseghent zijn mijns Liefs bruyn ooghen &c. Oft: Comt nu, o ziel, vol van &c. Siet fol. 124.1.
OCh hoe seer ist te beclaghen,
Dat soo luttel 't hunne waghen,
Om te vinden 't schoon juweel,
Daer sy al-ghelijck nae sporen,
Die met Maria dit verkoren
Hebben voor het beste deel.
| |
[pagina 194]
| |
2.
'T zijn, eylaes, maer rechts de schelpen,
Daerder veel haer mee behelpen,
Sonder 't smaecken des keerens soet.
Sy laeten haer alleen ghenoeghen
Met de letter, sonder proeven
En gheest, die ons verheughen moet.
3.
Daerom en wilt niet veel aen-hooren,
Die u in desen wegh verstooren;
Maer hoort altijts toe nae Godts vermaen:
Die inwendich u comt nooden,
Om uw' quay natuer te dooden,
En te trecken Christum aen.
| |
[pagina 195]
| |
4.
Niet met kouten oft veel schrijven;
Maer met swijghen stil te blijven
Wordt dees conste achterhaelt.
Als den gheest hem gaet vernieten,
Noch gheen sterven laet verdrieten:
Als dan in hem dees wijsheyt daelt.
5.
Dit sien wy allen dagh gheschieden
Meer in slechte, simpel lieden,
Als in meesters hoogh van verstandt:
Die sonder quay natuer te sterven,
En der sinnen lust te derven
Meynen te krijghen dese pandt.
| |
[pagina 196]
| |
6.
Sy zijn verdoolt nae Christus segghen,
D'welck niemant en can weder-legghen:
Want Godt dees peerel openbaert
Aen de ootmoedighen ende cleynen,
Die recht staen in een Godts meynen,
Noch erghens mee en zijn beswaert.
7.
Dit zijn d'aenbidders, die Godt behaghen:
Want al om al sy't vroolijck waghen:
Alleen sy hooren nae sijn stem.
Sonder te letten op 't menschen praten,
Staen sy bloot, in als ghelaten:
En versincken gheheel in hem.
| |
[pagina 197]
| |
8.
O ziel verheven, sonder beyden
Wilt u hier toe te deegh bereyden,
Daer ghy om meest gheschapen zijt.
Soeckt ghy de waerheyt te beschouwen,
Soo moet gh' u boven schepsel houwen,
Boven plaets en boven tijt.
9.
Wilt daerom met al uw' krachten
Dees volamecktheyt heel nae-trachten,
Die men als verborghen vint.
Want het is Godts Vaders wenschen,
Ons te sien volmaeckte menschen,
Die hy al te seer bemint.
FINIS. |
|