Hemelsch nachtegaelken oft gheestelijcke liedekens, om deught met vreught te beoeffenen

[p. 170]

Liedeken, waerin de ziele gheleert vvordt, dat-se Godt nemen moet niet soo seer in een bevindende liefde, als vvel in't versterven ende lijden;

Op de vvijse: Aue der maeghden croone &c.

1.

EEn hert, dat den Beminden
In hem treckt en besluyt;
En staet nae gheen bevinden,
Maer gaet sy-selven uyt.
En strackx meer dan 't soeckt en verlanght,
Godts licht ('t welck hem om-vanght)
Op 't sekerste ontfanght.

2.

Veel willen Godt ghenieten

En vrolijck schouwen aen:

[p. 171]

 

Maer laeten hun verdrieten,

 

Hun selven uyt-te-gaen.

 

Den uytganck valt hun hart en suer:

 

Sy en meynen Godt niet puer:

 

Sy volghen hun natuer.

 

3.

 

Die alleen 't wesen jaeghen,

 

Waer in die ziele leeft:

 

Den uytganck blij verdraeghen,

 

Hoe die natuere beeft.

 

Sy zijn hun-selven vremt en wreet:

 

Staen altijt tot lief en leet

 

In Godts wille bereedt.

 

4.

 

Te sterven is haer leven:

[p. 172]

 

Sy leven inde doot.

 

Tot Godt gaen sy ghedreven

 

Door des gheests minne bloot.

 

Sy soecken Godt te hanghen-aen,

 

En met Godt in Godt te staen,

 

Hun selfsheyt af-te-gaen.

 

5.

 

Sy minnen ende meynen

 

Dat ongheschaepen goet,

 

Om d'welck sy hun vercleynen,

 

Wt liefde oversoet,

 

Sy soecken recht dat eenich Een:

 

Dat is hunne vreught alleen,

 

S'en wenschen anders gheen.

 

6.

 

Als sy dat moeten derven

[p. 173]

 

Naer den ghewenschten lust:

 

Weten sy in 't versterven

 

Te houden haere rust.

 

Sy maecken, dat met wercken blijck,

 

Dat sy arm ende rijck

 

Godt oeffenen ghelijck.

 

7.

 

Niet en can hen ontstellen,

 

Hoe datmense beroert.

 

Want nemt-mense te quellen:

 

In Godt overghevoert

 

Staen sy altijt gherust en vast,

 

Bereedt tot alderhande last,

 

Hoe seer den strijdt oock wast.

FINIS.