Hemelsch nachtegaelken oft gheestelijcke liedekens, om deught met vreught te beoeffenen

[p. 158]

Liedeken, hoe de ziele haer keert vande duysternisse tot het licht, dat is, vande creatueren tot Godt;
Op de wijse: Als vvy verr' van den Palestijn; Oft: Rijst op ghy blijde van ghemoet &c.
Oock op de wijse:
Aen Venus doen ick mijn beclagh &c.
Oock op de wijse Van 't schilderken ende van Aloysius.

De ziele spreeckt.

1.

ADieu al daer ick mee verkeer,
Nu Iesus my wil voorder leyden.
'K beveel u al aen Godt den Heer,
Die my van alles doet af-scheyden:
Ick volgh hem nae, die my voor-gaet
Iesum, daert alle in bestaet.

[p. 159]

 

Andtvvoordt aen de ziele.

 

2.

 

Hebt ghy de waerheyt nu ghevat

 

Ghetrouwelijck houdt u aen 't beste.

 

Versmadet al om dien schat:

 

Want ydelheyt is al de reste.

 

Al wat ghy op der aerden siet,

 

Is inder waerheyt min als niet.

 

3.

 

Door-kijckt vry al wat datter is,

 

Door-soeckt, door-wandelt alle weghen.

 

Al wat-men vindt, is duysternis,

 

Alst buyten Godt moet zijn verkreghen.

 

Op Godt alleen houdt u ghesicht,

 

Die oorspronck is van alle licht.

[p. 160]

 

4.

 

Alleen is daer 't waerachtich goet,

 

Waerom dat ghy 't al moet versmaden:

 

Alleen is daer den overvloet

 

Van soeticheyt ende ghenaden.

 

Daer is alleen de waerheyt puer,

 

Het wesen sonder creatuer.

 

De ziele.

 

5.

 

Ghesucht heb ick ende ghesocht:

 

Ich heb gheweent, ghesmeeckt, ghebeden,

 

Gheroepen wat ick roepen mocht

 

Om licht in mijne duysterheden.

 

En noyt en wierdt my 't licht ontstopt,

 

Tot dat ick heb terecht gheclopt.

[p. 161]

 

6.

 

Soo haest ick quam tot desen vondt,

 

Daer-ment in een al siet verdwijnen:

 

En d'ooghe in dat Wesen stondt;

 

Begonst de Son my claer te schijnen.

 

Ick sagh, dat ick langh had ghemist,

 

Om dat ick 't Wesen niet en wist.

 

7.

 

Ick socht lanckx hier, ick socht lankx daer,

 

Om erghens 't licht te achter-haelen

 

En 't licht was in Godts Wesen maer

 

En nerghens anders dese straelen.

 

Wat wonder, dat ick niet en sach?

 

Die niet en wist noch van den dach.

[p. 162]

 

8.

 

Maer nu is my 't licht op-ghegaen,

 

Mijn duysterheyt die is verdwenen:

 

Ick sien my in dat Wesen staen;

 

Die Sonne heeft my over-schenen.

 

Mijn herte is in volle vreught,

 

Mijn ooghe wordt in 't licht verheught.

 

9.

 

Troost boven troost, die ick hier smaeck.

 

Wie sal mijn vreught uyt konnen spreken?

 

Een hemelrijck is mijn vermaeck

 

En hoogher mach het zijn gheleken.

 

'T gheluck en heeft eyndt, noch begin,

 

Daer ick my sien verdroncken in.

[p. 163]

 

10.

 

O hooghe ghift, die ick ontfinck,

 

Als ick verloor mijn duysternissen!

 

O aenghenamen, blijden schinck,

 

Van noyt dat icht meer te ghemissen!

 

Waer ick nu gaen; gaen ick verblijdt:

 

Want ick de waerheyt sien altijdt.

 

11.

 

Hier menschen al schey' ick van u,

 

Daer Godt den Heer my heeft doen comen.

 

Tot hoogher licht op-clim ick nu

 

In sijn vereeningh op-ghenomen.

 

Als Godt u oock op-voeren sal,

 

Om sijne liefde laetet al.

FINIS.