Hemelsch nachtegaelken oft gheestelijcke liedekens, om deught met vreught te beoeffenen

[p. 144]

Hoe Godt de ziele roept: hoe sy tot hem comt, haer selven leert sterven, ende ten lesten door liefde met hem vereenicht wordt.

Liedeken, hoe minnelijck Godt de ziele, onder den naem van Sulamitinne tot hem roept.

[p. 145]

Op de wijse: Ha que le ciel est contraire a ma vie &c. Oft: Moet ick noch langher in brande leven, &c. Oft: Verblijdt u menschen, en vvilt schrromen &c.

Iesvs spreeckt.

1.

KEert wederom, Sulamitinne.
Keert wederom in uwen grondt.
Ick sien u met uw' hert en sinnen
Kust soecken, daermen-se noyt en vondt.
Waer swieren toch uw' ooghen al rondts-om?
Siet eens op my, die u hier roep. Ey kom,
Com, Lief, keert wederom.

[p. 146]

 

2.

 

Kunt ghy soo langh van my ghedueren

 

In 's werelts moeylijck ghewoel?

 

Hoe hebben u de creatueren

 

Dus af-ghenomen uw' ghevoel?

 

Dat ghy soo langh uytwendich blijft verstroyt,

 

Daer ghy soo soet inwendich wordt ghenoot

 

Keert-weer tot mijnen schoot.

 

3.

 

Laet vaeren alle ydel sorghen,

 

Keert wederom tot uwe rust:

 

In 't herte leydt de vreught verborghen.

 

Waerom ghevolght der sinnen lust?

 

Al dat ghy siet is maer rechts gheckernij,

 

En voor den gheest een enckel slavernij,

[p. 147]

 

Daerom keert weer tot my.

 

4.

 

Dit leven hier is maer een sterven;

 

Dees vreught is quellingh voor den gheest:

 

Sy is, die u daer voor doet derven

 

Die ick u bie der zielen feest.

 

Voor een ghenuchtjen cleynder als een sier

 

Moet ghy verliesen al dat groot playsier

 

Van mijn soet minne-vier.

 

5.

 

Zij-dy nu wijs, wilt eens gaen letten

 

Wat dat ghy al hebt 't huys ghebracht.

 

Verstroytheyt en voor 't hert veel netten,

 

Voorwaer een noode-loose vracht.

 

Siet, dat ghy dan hier uyt treckt uw' profijt.

[p. 148]

 

Anders verloren hebdy uwen tijdt.

 

Dat ghy voortaen u mijdt.

 

6.

 

Wat een verschil is het te leven

 

Inwendich in het hert gherust,

 

Buyten door lust te zijn ghedreven

 

Als door een zee vol baeren wust?

 

O rust nae lust! o soete eenicheydt!

 

Foy suer en stuere, bitter ydelheydt,

 

Die 't hert soo licht verleydt.

 

7.

 

Wel-aen, uw' hert wilt aen my gheven,

 

Voor my alleen het selve spaert.

 

Wy sullen weer gaen soetjesn leven,

 

In liefde t'samen wel ghepaert.

[p. 149]

 

Siet eens, hoe gheeren dat ick tot u com:

 

Sulamitinne, mijne Schoone blom,

 

Keert, keert toch wederom.

FINIS.