Hemelsch nachtegaelken oft gheestelijcke liedekens, om deught met vreught te beoeffenen

[p. 124]

Kers-liedeken, waer in de ziele Godt looft en danckt, dat hy hem soo heeft vvillen vernederen;

Op de vvijse: Maria fonteyne vol deughden; &c. Oft: Ghezeghent zijn mijn liefs bruyn ooghen &c.

1.

COmt nu, o ziel, vol van verlanghen,
Die soo seer roept om aen-te-hanghen
V Heer en Godt in ons menscheyt.
Siet hy is nu gheworden ons broeder,
En suyght de borsten van ons Moeder
Die alderhooghste Majesteyt.

2.

Mijn ziel verbaest in dit t'aenschouwen:

Mijn hert verbreydt (maer noch te nouwe)
In dit groot wonder te mercken aen.

[p. 125]

 

Zijt ghy niet, waer van staet [gheschreven,]

 

Dat gh'in het hooghste sit [verheven?]

 

Och! wat natuere neem-dy [aen?]

 

3.

 

Het schijnt, dat ghy hebt heel [vergheten]

 

Den throon, waer in ghy zijt gheseten;

 

En hebt de wereldt tot u voet-banck:

 

Dat ghy u nu soo cleyn comt thoonen,

 

En met ons soo armelijck woonen.

 

Maer 't is door uwer liefden dwanck.

 

4.

 

O Bethlehems stal! o kribb' der beesten,

 

Zijt ghy ghevonden d'aldermeeste

 

Weerdich t'ontfanghen desen Heer?

 

Dit dan ick derre presenteren

[p. 126]

 

[Mijn arm hert om] te logeren

 

[U Godt: versmaet] het nimmermeer.

 

5.

 

[G]helooft, [gh]edanckt, gheert, ghepresen

 

[M]oet ghy van hemel en aerde wesen,

 

[D]ie hier soo arm light, bloot en naeckt.

 

Och wat sal u mijn ziele hier segghen?

 

Gheen woorden kunnen het uyt-legghen.

 

U liefde heeft mijn hert gheraeckt.

 

6.

 

Mijn duysternis doet nu verdwijnen,

 

[U] licht, o Godt, laet in my schijnen,

 

[U] waerheyt gheeft en plant in my.

 

[U] liefde laet my heel ontsteken;

[p. 127]

 

Gheeft, dat mijn hert hier door mach breken,

 

En maeckt my door u aenschijn bly.

FINIS.