Met ons allen van het dwaalspoor af!

[p. 115]

XXXXVI
De hete brij tussen Suriname en Nederland

Een tijd terug, rond 25 februari 2001, stond ik op het punt de deur uit te gaan, toen ik minister van defensie Ir. Ronald Assen tegen de heer Cliff Djamin, hoofd van de Nationale Voorlichtingsdienst, hoorde zeggen: ‘De staatsgreep in Suriname was een Nederlandse staatsgreep, uitgevoerd door Surinaamse onderofficieren.’

Jaren geleden struinde ik wat in boekwinkel Vaco en zag het boek ‘Suriname, geschiedenis in hoofdlijnen’ van de Nederlandse historicus Stan Verschuuren liggen. Ik bladerde erin; mijn blik viel op pagina 124 op de passage: ‘Daarnaast ontving Bouterse steun van de leider van de Nederlandse militaire missie, kolonel H.Valk. Van Valk kreeg Bouterse een blauwdruk voor een staatsgreep in handen in de vorm van het noodplan “Zwarte Tulp”, in oorsprong nog vóór de onafhankelijkheid opgesteld door Nederlandse deskundigen in geval zich anti-Nederlandse activiteiten zouden voordoen in Suriname.’ (Vet gedrukt door ondergetekende).

Kort na de staatsgreep in 1980 zei Dr.Lou Lichtveld - alias de schrijver Albert Helman - in de Nederlandse krant ‘Het Vrije Volk’ ( zie mijn boek ‘...en toen was niets mooi meer,’ pag. 103): ‘Als oud-ambassadeur van Suriname ben ik reeds geruime tijd op de hoogte, dat in diplomatieke kringen in Den Haag en Washington ideeën leefden voor het plegen van een staatsgreep in Suriname, om te voorkomen... dat progressieve politieke partijen in het parlement kwamen.’ Hij doelde op de verkiezingen die vier weken later zouden worden gehouden. (Vet gedrukt door ondergetekende).

Ook Dr. Siegfried Werners heeft het in zijn bekende kolommen in ‘de Ware Tijd’ meer malen hierover gehad. Naast kolonel H.Valk noemde hij ook steevast de ambassadefunctionarissen Clemens en Briaire.

Dat onze minister van defensie in een officieel N.V.D.-televisieprogramma de boven aangehaalde uitspraak deed, is het duidelijkste bewijs dat deze kwestie zich niet slechts in ons onderbewustzijn ophoudt. Echter, wetenschappelijk noch justitieel wordt er iets mee of aan gedaan. In het nieuws verscheen het bericht dat advocaten in Chili de oud-minister van buitenlandse zaken van the U.S.A., dr. Henry Kissinger, voor het gerecht willen dagen, omdat hij een van de initiators zou zijn geweest van de staatsgreep op 11 september 1973 tegen de socialistische president van Chili, Salvador Allende. Dat is dus maar liefst achtentwintig jaar geleden. In Nederland houden politici en journalisten zich bezig met grasduinen in het verleden van de vader van de Argentijnse vriendin van de Nederlandse kroonprins Willem-Alexander, die betrokken zou zijn geweest bij de voorbereiding van de staatsgreep tegen president Isabella Peron in 1975 in Argentinië. Via Radio Nederland Wereld-omroep vullen zij onze woonkamers met berichten en commentaren hierover.

Wat doen zij nu aan het onderzoeken van de betrokkenheid bij de staatsgreep hier van de toenmalige Nederlandse ambassadeur in Paramaribo die

[p. 116]

zich de laatste tijd braaf bezighoudt met Biblionef? En wat inzake de betrokkenheid van de toenmalige Nederlandse minister van defensie Van Mierlo en andere Nederlandse ministers en topfunctionarissen in Nederland en in Paramaribo? Waarom is het hele archief van het Nederlandse ministerie van Defensie dat over Suriname ging door de papierversnipperaar gegaan en wordt dat van Nederlandse regeringszijde slechts afgedaan met de mededeling: ‘Dat was een vergissing van een overijverige ambtenaar?’

Het is de hoogste tijd dat wetenschappers, de Surinaamse en Nederlandse universiteiten, journalisten, juristen, advocaten en justitiële autoriteiten, maar ook mensenrechtenorganisaties zich serieus en wetenschappelijk buigen over deze onsmakelijke kwestie.

Of zijn het Internationaal Gerechtshof en al die tribunalen slechts bestemd voor degenen die het kruis niet hebben?

5 maart 2001.

Eerder gepubliceerd in ‘de Ware Tijd’ van 8 maart 2001 en in het onafhankelijk Surinaams- Nederlands tijdschrift ‘Obsession’ in Nederland, januari 2002, 5e jaargang nr. 1.

Leest u hierbij ook van de hand van dezelfde schrijver van dit boek in zijn vorige verhaalbundel ‘...en toen was niets mooi meer’ het titelverhaal (...en toen was niets mooi meer) op blz. 93 en de verhalen die daarna volgen.

En verder: in zijn dichtbundel ‘Mogelijk’ o.a. de gedichten ‘De mooiste toekomst’ en ‘Lange gedichten’; in zijn dichtbundel ‘..., want nooit wordt alles gezegd’ o.a. de gedichten ‘Hulp’, ‘Geschiedschrijving’, ‘De droom’, ‘Nu het archief vernietigd is’ en ‘De bron van al het kwaad’ en in zijn dichtbundel, getiteld ‘Wee het volk dat niet meer denkt!’ de gedichten ‘Zij die graag vergeten’, ‘1948-1998’, ‘Van voren af aan’, ‘Vijfentwintig jaar accumulatie van fouten’ en ‘Het Onafhankelijkheidsplein op onze Onafhankelijkheidsdag.’