Met ons allen van het dwaalspoor af!

[p. 94]

XXXVI
Het Investeringsfonds moet onze levensbehoeften bevredigen

Tot nu toe hebben slechts ondernemers gezegd wat zij van het Investeringsfonds verwachten. De consumenten zijn nog niet aan het woord geweest. Het lijkt de omgekeerde wereld wel.

Ik verwacht van een verantwoordelijke Overheid, dat zij een lijst opstelt van goederen die zij met de financiële middelen uit het Investeringsfonds geproduceerd wil zien en daarna het bedrijfsleven uitnodigt en motiveert zijn middelen, kennis, talenten en inventiviteit aan te wenden om die voor ons te produceren. En niet omgekeerd, anders krijgen we dat hobbyisten en mensen die slechts geïnteresseerd zijn in snel rijk worden alleen die goederen produceren die zij leuk vinden om te produceren en hen gemakkelijk stinkend rijk kunnen maken, maar die niet per se goed hoeven te zijn voor het geluk, de gezondheid en het welzijn van ons volk.

Hoewel ik geen extremiteiten verwacht als de productie van cocaïne, heroine en marihuana uit het Investeringsfonds, kunnen we toch een reeks van goederen opnoemen die in Suriname geproduceerd zouden kunnen worden, maar die we niet nadrukkelijk nodig hebben om gelukkig en gezond te kunnen leven. Zo dacht ik dat het geen gezonde zaak zou zijn als we hier kwamen te zitten met nog een aantal fabrieken die bijvoorbeeld softdrinks van diverse merken alcoholhoudende dranken, snoep, kauwgum, sigaretten, pedagogisch niet verantwoord speelgoed - je kunt het zo gek niet bedenken - produceren, terwijl de behoefte aan o.a. voedzaam brood, melk, kaas en medicijnen niet bevredigd kan worden. Als we slechts tewerk gaan volgens het concept dat de heer Waldo Ramdihal, voorzitter van de Associatie van Surinaamse Fabrikanten (A.S.F.A.) ons op de frontpagina van ‘de Ware Tijd’ van 12 juli 1995 voorschotelde, zit het gevaar erin dat niet de gezondheid, het geluk en het welzijn van de Surinaamse mens centraal staat bij de productie die op gang moet komen, maar de bankrekeningen van enkele producenten.

Wat hebben we in Suriname primair nodig? Ik zou een aantal goederen kunnen opsommen, anderen kunnen deze lijst aanvullen en met z'n allen zouden we in tweede instantie zelfs daarin nog kunnen schrappen:

1.	Grondstoffen voor brood (welke graansoorten kunnen hier verbouwd worden?
2.	Medicijnen (o.a. uit onze geneeskrachtige planten).
3.	Alcohol, niet om te drinken, maar voor de autotank en andere noodzakelijke industriële doeleinden. (In Brazilië rijden meer auto's op alcohol dan er auto's in heel Suriname rondrijden).
4.	Bouwmaterialen voor o.a. de volkswoning- en scholenbouw en mate-

[p. 95]

	rialen voor hun inrichting.
5.	Papier voor kranten, kantoor- en schoolbenodigdheden, als verpakkingsmateriaal en voor de overige grafische industrie. Daarvoor waren de pinusaanplanten te Zanderij, Carolinakreek, Suikerdam, enz., toch bedoeld?
6.	Het assembleren van noodzakelijke landbouwmachines, degelijke fietsen, enz.
7.	Melk en kaas (modern opgezette veeteeltbedrijven en een zuivelindustrie).
8.	Plantaardige vetten en overig gezond voedsel, enz. Men raadplege de medici, biologen en diëtisten.

In ieder geval hebben we geen behoefte aan producenten die de producten slechts kwijt kunnen raken, door er tonnen aan advertenties en reclames tegenaan te gooien om bij de consumenten en vooral de jeugd kunstmatig een behoefte, die natuurlijk niet bestond, te creëren. Dat zou gewoon neerkomen op anarchie in de productie.

Ik verwacht dat de regering ons en vooral de jeugd daartegen beschermt en het gehele productieproces leidt en dat De Nationale Assemblée dit controleert en begeleidt, opdat zich in onze productie geen excessen zullen voordoen zoals in de landen die ons op industrieel gebied ‘voor’ zijn.

14 juli 1995.

Eerder gepubliceerd in ‘de Ware Tijd’ van maandag 17 juli 1995.
De aanhef en ondertekening, door dezelfde schrijver van dit boek, zijn hier weggelaten.