XXIV
De minister moet ons beschermen, niet lukraak bedreigen
Mijn oude vader, nu wijlen, heeft ons thuis altijd geleerd: ‘Als je boos bent, reageer niet meteen en impulsief. Kom eerst tot rust! Je kunt anders domme dingen zeggen of doen, waarvan je later, wanneer je weer nuchter bent, spijt kunt hebben.’
Minister S.Girjasing van Justitie en Politie, die jurist is, had in de functie die hij bekleedt, na het gebeuren in de woning van de voorzitter van de Nationale Assemblée, niet impulsief mogen reageren op de vragen van journalisten. Hij had juist rust moeten brengen in de gemeenschap en geen olie op het vuur mogen gooien. Hij bevindt zich in de positie dat hij kan weten dat zaken eerst onderzocht moeten worden, voordat je een beschuldigende vinger wijst, oordeelt, iedereen over één kam scheert en/of bedreigt. Ook Mr.J.Lachmon die niet slechts voorzitter van de Nationale Assemblée is, had als jurist niet voorbarig mogen zijn met zijn conclusie dat de aanslag op zijn woning en/of leven te maken zou hebben met de te houden begrotingsbehandeling. De aanslag was op dat moment nog niet eens in vooronderzoek. Misschien blijkt als de zaak onderzocht is zelfs, dat de aanslag iets te maken heeft gehad met zijn advocatenpraktijk. Of met zijn zakelijke relaties. Ik wil deze kwestie niet bagatelliseren, ik veroordeel het gebeurde met klem, maar misschien was zelfs iemand gewoon boos omdat het crematorium maar niet af komt.
Hoe vaak hebben we in het Wereldnieuws in Beeld niet ervaren, dat een vliegtuigkaping door de een of andere student of ontevreden soldaat met iets geheel anders te maken had, dan de hele wereld had vermoed. Zolang het onderzoek niet heeft plaatsgevonden is het antwoord van autoriteiten in zulke gevallen doorgaans: ‘Het motief is ons nog onbekend. De zaak is in onderzoek.’ Zo reageerden de juristen J.Lachmon en S.Girjasing in voorgaande gevallen als ten huize van de journaliste Nita Ramcharan - waarover ik niets meer heb gehoord - ook.
Laat het duidelijk zijn, dat ik tegen elke vorm van terrorisme ben en de aanslagen die in ons land plaatsvinden veroordeel, net als iedereen dat vóór mij reeds heeft gedaan. Ik ben evenwel ook tegen Staatsterrorisme, zoals we die rond 1973 hebben gekend, toen de politie van de toen zittende minister van Justitie en Politie volmacht om te schieten had gekregen. Het was een burgerregiem! Vlak achter het standbeeld Kwakoe, te Ondro Bon, staat nog het gedenkteken dat ons aan die dagen herinnert. Overdag kun je het soms niet zien, omdat de vrouwen die ter plekke bunkopu seri houden of andere handeltjes drijven het gebruiken als kapstok voor hun jurken, broeken en hemden, maar wie goed kijkt ziet dat het er werkelijk nog staat. En wie ook
Auteursrechtelijk beschermd