Ik zal leren totdat ik moe ben

[p. 34]

Vier dagen later

Het leek wel alsof de redactie van ‘de Ware Tijd’ de vraag van Servin had gehoord. Zijn moeder aan wie hij de vraag had voorgelegd, maar die er zelf geen antwoord op wist, zei nu: ‘Kijk. Je zat toch met die vraag? Kijk wat hier als kop staat. Bovendien op de voorpagina. Misschien staat het antwoord hier.’ Servin las: ‘Obama steunt antiwapenwet.’

‘Hmmm?’ reageerde Servin nog verwonderd, ‘er staat steunt. Maar híj is toch de president?’

‘Jongen lees!’, spoorde moeder hem aan, ‘misschien staat het antwoord op jouw vraag erin.’

En Servin las:

‘De Amerikaanse president Barack Obama wil dat het bezit van semi-automatische wapens aan banden wordt gelegd. Hij liet gisteren weten een wetsvoorstel daarover van de Democratische senator Dianne Feinstein te steunen.

Obama wil ook zorgen dat mensen zonder vergunning niet meer zomaar een wapen kunnen kopen. De Democrate Feinstein kondigde eerder op de eerste dag dat het Congres in nieuwe samenstelling bijeen is aan, een wetsvoorstel in te zullen dienen voor een verbod op semi-automatische aanvalsgeweren.’ En twee alinea's verder:

‘In 2004 kwam een einde aan een verbod van tien jaar op semi-automatische wapens. Sindsdien schaften veel burgers zo'n wapen aan, bijvoorbeeld een kasjnikov of een AR-15. Het Witte Huis zei dat Obama de komende weken bekendmaakt hoe hij vuurwapengeweld nog meer wil tegengaan.

Veel Amerikanen menen dat ze recht hebben op een wapen om zich te verdedigen. Na de schietpartij van vrijdag is de discussie over het wapenbezit opgelaaid. Obama beloofde in de komende weken ‘al zijn macht te zullen gebruiken om te pogen nieuwe tragedies te voorkomen.’

[p. 35]

Concreet werd hij tot nu toe niet. In de VS waren de afgelopen dertig jaar tientallen schietpartijen die veel levens eisten. Drie van de dodelijkste vonden dit jaar plaats. De meeste schutters hadden op een legale manier een semi-automatisch geweer gekocht.’

Ook dit artikel knipte Servin uit en schreef er met een roodschrijvende ballpoint op: ‘de Ware Tijd’ van woensdag 19 december 2012.’ Aan zijn moeder vroeg hij: ‘Ma, wat bedoelen ze met “Concreet werd hij tot nu toe niet?”’

‘O’, antwoordde zij, ‘de redactie zegt daarmee, dat hij, president Barack Obama, tot nu toe eigenlijk niet heeft gezegd wat hij precies zal doen tegen het privébezit van semi-automatische wapens. Hij blijft daar dus nog vaag over. Maar Servin, je moet ook nog onthouden, dat als die semi-automatische wapens verboden zijn er nog altijd 270 miljoen pistolen, revolvers en niet-automatische geweren in de woningen van de Amerikanen zitten, hoor! Kijk. Alsjeblieft. Dit had ik vier jaar geleden uitgeknipt. Dit mag je ook in jouw map leggen, voor het geval je later over dit onderwerp een scriptie wilt schrijven.’ En weer las Servin. Deze keer was het een gedicht. Het gedicht: ‘Nu toch een kind gemoord heeft.’

Nu toch een kind gemoord heeft

Het gebeurde middels messteken,
want de twaalfjarige jongen had een mes voorhanden.
In the U.S.A. hebben tieners
vuurwapens binnen handbereik en
maken op scholen veel meer slachtoffers tegelijk.

Nu gaan wij wettelijk gezinnen bewapenen;
vader schiet op zoon, zoon schiet op vader,
zoals dat in the U.S.A. geschiedt.
Liever stoppen wij met deze gezinsbewapening
en versterken wij de politie en justitie.

Alphons Levens,
1 augustus 2008.

[p. 36]

Moeder had er met rood boven geschreven: ‘Uit “de Ware Tijd” van maandag 4 augustus 2008.’ Servin vroeg haar: ‘Wat bedoelt de dichter met deze titel?’

‘Ooo,’ legde moeder uit, ‘in Nickerie was een twaalfjarige jongen, die al een paar dagen niet op school was verschenen, opeens gewoon de school weer binnengelopen en had daar een meisje van negen jaar tijdens het lesvolgen met een mes doodgestoken. Maar in die dagen discussieerden in onze Nationale Assemblée de parlementariërs over het verlenen van een vergunning aan Surinaamse gezinshoofden om een vuurwapen te mogen bezitten. Hiertegen protesteert deze dichter. Hij zegt verder in het gedicht, dat de politie ons allemaal moet beschermen en dat niet iedere Surinamer apart een vuurwapen moet bezitten om zich te beschermen, zoals dat in de Verenigde Staten het geval is.’

‘Gelijk heeft hij,’ reageerde Servin, ‘anders kunnen hier nog meer van zulke gekke dingen gebeuren.’ En hij borg samen met het artikel ook dit gedicht op in een van zijn speciale mappen. Misschien voor later. En de moeilijke woorden...? Natuurlijk. Met die deed hij wat hij gewend was te doen.

En hij vroeg zich af of die bestgeslaagde jongen van een zesde klas van een lagere school die tegen een journalist had gezegd: ‘Toen ik kleiner was wilde ik president worden, maar nu denk ik voorlopig aan studeren,’ en of die jongen die had gezegd dat hij zou leren totdat hij moe was geworden..., Servin vroeg zich af of zij beiden hetzelfde deden als hij.

Was president Barack Obama van de Verenigde Staten ‘zichtbaar aangeslagen,’ zoals de krant schreef, president Bouterse van Suriname was zichtbaar ontstemd. Dat konden Servin en zijn moeder in een rechtstreekse uitzending op de televisie zien. Hij zei, dat hij naar de vergaderzaal van De Nationale Assemblée was getogen, nadat hij de

[p. 37]

ernstige beschuldiging van het assembléelid Arthur Tjin-A-Loi had gehoord. Deze kwestie zou hij tot de bodem uitzoeken en de gemeenschap zou vóór het eind van het jaar 2012 horen welke maatregelen hij had getroffen. Dat was vanaf dat moment gerekend binnen een week.

Dit wat Servin en zijn moeder hier gezien en gehoord hadden stond natuurlijk nog niet in de krant. Dus kon Servin nog geen krantenknipsel hierover in zijn speciaal President Boutersemap bewaren. Maar de volgende dag, zaterdag 22 december 2012, stond wel in de krant over welke kwestie het ging. Het stond zelfs op de voorpagina van ‘de Ware Tijd’ en wel onder de kop: ‘Onderminister van RO krijgt concessies Bruynzeel.’

Servin las alsof hij niets anders kon: ‘Paramaribo - De regering heeft houtconcessies van Bruynzeel Suriname Houtmaatschappij gegeven aan onderminister Mahinder Gopi van Regionale Ontwikkeling. Het gaat om circa 86.000 hectare bos. De door de regering opgerichte Investment & Development Corporation Suriname NV (IDCS) had de concessies ook aangevraagd, maar kreeg ze niet. Gopi kreeg de houtconcessies via Exotic Wood NV en Brotim NV, twee bedrijven die hij in april dit jaar heeft opgericht.’

Het was een nogal lang artikel dat ook op pagina A2 doorging. Servin knipte het uit en vroeg zich af of die zesdeklassejongen die had gezegd: ‘Toen ik kleiner was wilde ik president worden, maar nu denk ik voorlopig aan studeren’ en of die jongen die had gezegd dat hij zou leren totdat hij moe was geworden, of zij beiden hetzelfde deden als hij.

En hij vroeg zich af hoe deze kwestie van corruptie zou aflopen. Hij zou haar op de voet volgen, want als je eens ook president wilt worden, moet je veel lezen, hard studeren, nadenken... en goéde beslissingen kunnen nemen.