Ik zal leren totdat ik moe ben

[p. 31]

Dat moet je wéten als president

‘Een zichtbaar aangeslagen president Barack Obama heeft in een toespraak zijn medeleven betuigd aan de slachtoffers en familie van het drama op de Sandy Hook basisschool. Bij een schietpartij op deze basisschool in Newton, in de Amerikaanse staat Connecticut, zijn vrijdag tientallen doden gevallen, onder wie veel kinderen. Tv-zender NBC meldt dat het om zevenentwintig slachtoffers zou gaan. Twintig daarvan zijn kinderen. Het hoofd van de school en de schoolpsycholoog zouden eveneens zijn omgebracht, aldus CNN. Ook de schutter, geïdentificeerd als Adam Lanza, is dood aangetroffen. Hij pleegde zelfmoord na zijn daad, aldus de autoriteiten.’ Dit leest Servin op de voorpagina van ‘de Ware Tijd’ van zaterdag 15 december 2012. Je ziet op de foto daarbij president Barack Obama bedroefd en nadenkend, met een vinger aan zijn linkeroog, naar beneden kijken.

‘Dit artikel moet ik beslist uitknippen en ook bewaren,’ zei Servin tot zichzelf, ‘maar waarom staat erboven als kop: ‘Obama: we hebben te veel van dit soort drama's meegemaakt’? Natuurlijk moest Servin daarvoor naar de volgende pagina. Er stond immers onderin geschreven: ‘Vervolg op pagina A2.’ Natuurlijk! In president Obama was Servin bijzonder geïnteresseerd. Niet zo lang geleden nog was hij voor een tweede termijn tot president van de Verenigde Staten gekozen. En in januari 2013 zou hij opnieuw beëdigd worden.

Servin slaat het blad om. Er staat een tussenkop boven het vervolg. ‘Emotioneel,’ staat er. Weer zo'n moeilijk woord voor zijn woordenschrift. Trouwens, in het eerste deel op de voorpagina hadden er ook een paar gestaan. Straks zou hij ze allemaai in zijn woordenschrift opschrijven. Alvast telkens met het is-teken erachter. ‘Emotioneel,’ vet gedrukt, ‘Obama viel een paar keer stil,’ leest

[p. 32]

hij verder, ‘en hij zei: ‘De slachtoffers waren prachtige kinderen, van vijf tot tien jaar oud. Ze hadden nog een heel leven voor zich. Verjaardagen, examens, bruiloften en kinderen voor hunzelf. Onze harten zijn gebroken. Er zijn geen woorden om het verlies voor de nabestaanden te beschrijven.’ Ook betuigde hij zijn medeleven met de nabestaanden van de omgekomen docenten. Hij pleitte nu voor een serieuze aanpak van het probleem. ‘Want als land hebben we te veel van dit soort tragische gebeurtenissen meegemaakt.’

‘O, daar staat het dus,’ murmelde Servin, ‘en dat land is dus zíjn land. Zo'n rijk land en dan gebeuren daar zulke dingen... Rijk zijn als land betekent dus nog niets! Dat moet je dus ook weten als president. Dat moet je wéten als je president wilt worden. Dat rijk zijn alleen nog niets betekent! Dat is niet makkelijk, hoor!’

Een andere vet gedrukte tussenkop is: ‘Wapenbezit.’ Daaronder leest Servin die in presidenten geïnteresseerd blijft: ‘President Obama heeft opdracht gegeven om de vlaggen van alle gebouwen in het land halfstok te hangen als eerbetoon aan de slachtoffers. We moeten als land hierbij stilstaan.’ De schietpartij in Connecticut is, na die op Virginia Tech in 2007 waar tweeëndertig doden vielen, het op één na dodelijkste schoolincident in de Amerikaanse geschiedenis. Bij een schietpartij op de Columbine High School vielen dertien doden en raakten vierentwintig mensen gewond. Zoals bij de eerdere schietincidenten laait de discussie over wapenbezit in de VS weer op. ‘Op dit moment moet er vooral gedacht worden aan de nabestaanden en moeten de autoriteiten gesteund worden,’ gaf Obama als reactie. ‘Het staatshoofd blijft zich inzetten om een nieuw wapenverbod op aanvalswapens in te stellen,’ laat een woordvoerder van het Witte Huis weten.

[p. 33]

Natuurlijk knipt Servin ook dit artikel uit, maar hij vraagt zich af waarom er staat: ‘Het staatshoofd blijft zich inzetten...’

‘Waarom staat er niet gewoon: President Obama verbiedt het bezit van aanvalswapens?’, vraagt hij zich af, ‘hij is toch het staatshoofd?’ Servin begrijpt dit niet. Hij zucht: ‘Niet makkelijk, hoor,’ en bergt het krantenknipsel in zijn map op. Voor later.